Tom gromadzi całość dzieła poetyckiego Jerzego Pleśniarowicza. Jego wiersze są ważną częścią dorobku Drugiej Awangardy z lat 30 ubiegłego wieku. Jego działalność translatorska zyskała międzynarodowe uznanie. Jerzy Pleśniarowicz (1920-1978) - poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury.
Niniejszy tom — Przekłady dramatów cz. 3 — gromadzi osiem dramatów przełożonych przez Jerzego Pleśniarowicza z języka rosyjskiego, w latach 1960—1977, autorstwa Aleksandra Sztejna (1906—1993); Wiktora Rozowa (1913-2004); Siergieja Michałkowa (1913—2009); Aleksandra Wołodina (1919—2001); Leonida Zorina (1924—2020); Emila Bragińskiego (1921—1998) i Eldara Riazanowa (1927—2015); Juliu Edlisa (1929—2009); Georgija Chuchaszwilego (1925—1977). Siedem spośród tych dramatów miało w sumie czternaście realizacji na ośmiu polskich scenach, w Teatrze Polskiego Radia oraz w Teatrze Telewizji Polskiej w latach 1960—1984. Jerzy Pleśniarowicz (1920—1978) — poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury. Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974), monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018), Przekładów prozy (2019), Przekładów dramatów cz. 1 (2020) oraz Przekładów dramatów cz. 2 (2021).
W tomie Przekłady dramatów cz. 2 Jerzego Pleśniarowicza zamieszczono pięć słuchowisk radiowych słowackich autorów: Jána Luknára (1913–1992), Šeba Timko (1926–2020) i Karola Jančoška (1934–1989); dwa słowackie drama dla teatru lalek Ľubomira Feldeka (1936); trzy drama czeskie autorstwa Ladislava Smočka (1932) oraz Miroslava Stehlika (1916-1994); a także libretto ukraińskiej opery Semena Hułaka-Artemowskiego (1813–1873). Słuchowiska słowackich autorów w przekładzie Jerzego Pleśniarowicza w latach 1966–1972 pięciokrotnie zrealizowano w Rzeszowskiej Rozgłośni Polskiego Radia oraz dwukrotnie w ogólnopolskim Teatrze Polskiego Radia. Przełożone przez Jerzego Pleśniarowicza dramaty Feldeka wystawiono w latach 1975–1980 na dziewięciu polskich scenach lalkowych oraz w Teatrze Telewizji Polskiej. Dramaty czeskich autorów w tłumaczeniu Jerzego Pleśniarowicza miały premiery w latach 1967–1972 w czterech polskich teatrach. Operę Hułaka-Artemowskiego z polskim librettem Jerzego Pleśniarowicza wystawiono w Rzeszowie w 1960 roku. Jerzy Pleśniarowicz (1920–1978) – poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury. Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974),monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018), Przekładów prozy (2019) oraz Przekładów dramatów cz. 1 (2020).
Jerzy Pleśniarowicz (1920 – 1978) – poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury. Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974), monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018), Przekładów prozy (2019), Przekładów dramatów cz. 1 – 3 (2020 – 2021), tomów O poezji i recytacji, o dramacie i teatrze (2021) oraz Teatr w Rzeszowie (2023). Kolejny tom Pism Jerzego Pleśniarowicza: Adaptacje teatralne, radiowe i telewizyjne gromadzi scenariusze i opracowania dramaturgiczne dla teatru w Rzeszowie (m. in. sztuka poświęcona patronce tej sceny: Panna Młoda z „Wesela”. Wanda Siemaszkowa, 1974) oraz słuchowiska dla Rzeszowskiej Rozgłośni Polskiego Radia z lat 1962 – 1977, często nadawane w programie ogólnopolskim, oparte na twórczości m. in. Antoniego Czechowa, Maksima Gorkiego, Wasilija Szukszyna, Aleksandra Wołodina, Iryny Wilde, Jewhena Hucały, Jerzego Andrzejewskiego, Jana Parandowskiego, Stanisława Piętaka, Ludwika Hieronima Morstina, Zbigniewa Dominy, Kazimierza Boska. Zamieszczono tu także scenariusz dla Teatru Telewizji Polskiej poświęcony poezji Juliana Przybosia pt. „Nie list, raczej płatek lotu w kopercie…” (1977) oraz tekst widowiska Świt nad Afryką, opartego na francuskojęzycznej poezji afrykańskiej w przekładach Jerzego Pleśniarowicza (1962).
Jerzy Pleśniarowicz (1920 – 1978) – poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury. Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974), monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018), Przekładów prozy (2019), Przekładów dramatów cz, 1 – 3 (2020 – 2021), tomu O poezji i recytacji, o dramacie i teatrze (2021). Kolejny tom Pism Jerzego Pleśniarowicza: Teatr w Rzeszowie gromadzi wszystkie teksty napisane przez kierownika literackiego Teatru Ziemi Rzeszowskiej, następnie Teatru im. Siemaszkowej (w latach 1952 – 1974) na temat tradycji teatralnych Rzeszowa (cykle: O czym mówią stare afisze, Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru, Wanda Siemaszkowa) oraz opracowane na podstawie materiałów zebranych przez Jerzego Pleśniarowicza: Kalendarium: Życie teatralne w Rzeszowie w latach 1830 – 1939 i Słownik teatrów amatorskich Rzeszowa 1845 – 1918. Są tu także teksty poświęcone pierwszemu zawodowemu teatrowi Podkarpacia, powstałemu po II wojnie światowej (cykle: Pierwsze dwudziestolecie, Świadectwa, Ludzie rzeszowskiego teatru oraz Od „Wesela” do „Wesela”. Repertuar Teatru w Rzeszowie 1944 – 1964).
Jerzy Pleśniarowicz (1920 – 1978) - poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury. Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974), monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018). Tom Przekłady prozy gromadzi całość prozatorskiego dorobku translatorskiego Jerzego Pleśniarowicza – ponad 120 krótkich opowiadań i „wierszy prozą” ogłaszanych na łamach prasy w latach 1956-1978 oraz dwie przełożone pod koniec życia Tłumacza i opublikowane powieści: Wakacje ze stryjem Rafaelem Vincenta Šikuli (1976) i Powrót Emila Kardina (1978). Jerzego Pleśniarowicza szczególnie interesowały małe formy prozatorskie w literaturze słowackiej, czeskiej, a przede wszystkim – rosyjskiej. „Jakkolwiek utwory te nie przekraczają na ogół kilku stron (niekiedy bywają jeszcze krótsze) – pisał Tłumacz – nie należą wcale do form łatwych, ponieważ lakoniczność i zwartość małej formy stawia przed pisarzem znaczne wymagania. (…) dobre opowiadanie potrafi ze szczególną wyrazistością ukazać tę czy inną stronę życia, przedstawić zdarzenie lub charakter – w sposób przekonywający, głęboki i sugestywny zarazem.”
Jerzy Pleśniarowicz (1920 – 1978) – poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury. Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974), monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018), Przekładów prozy (2019), Przekładów dramatów cz. 1 – 3 (2020 – 2021). Kolejny tom Pism Jerzego Pleśniarowicza: O poezji i recytacji, o dramacie i teatrze gromadzi ponad 120 rozproszonych szkiców powstałych w Lublinie (1936 – 1939; 1945 – 1949) oraz w Rzeszowie (1952 – 1977) na temat współczesnej literatury polskiej, ukraińskiej, białoruskiej, słowackiej, czeskiej oraz o repertuarze rzeszowskiego teatru – plon ćwierćwiecza pracy kierownika literackiego. Są tu również refleksje o wizytach innych teatrów, uwagi historyczne i metodyczne na temat teatru i dramatu oraz notatki teatralne z pobytów w Paryżu, Moskwie, Lwowie, Bratysławie i Pradze. A także obszerne opracowanie teoretyka i praktyka ruchu recytatorskiego, zatytułowane: Praca nad żywym słowem.