Illg Jerzy Livres

Zmarły przed dwoma laty profesor Andrzej Szczeklik to lekarz-legenda. Jego błyskotliwe książki o medycynie: 'Catharsis', 'Kore' i 'Nieśmiertelność' stały się bestsellerami i ukazały się także w USA, Hiszpanii, Francji, Niemczech, Rosji, na Węgrzech i na Litwie. Człowiek autentycznego powołania, niewiarygodnej erudycji i wielu talentów, podniósł medycynę do rangi sztuki. Leczył najwybitniejszych polskich pisarzy i artystów: Lema, Miłosza, Szymborską, Wajdę, Tischnera, Mrożka. Znany także z gry na fortepianie w „Piwnicy pod Baranami” i brawurowej jazdy na nartach, był jedną z najbarwniejszych postaci Krakowa. 'Słuch absolutny' pomaga zrozumieć, skąd biorą się ludzie wyjątkowi, jak wielkiej pracy i pasji wymaga zrealizowanie marzeń. W rozmowie ze swoim wydawcą i przyjacielem, Jerzym Illgiem, profesor Szczeklik pasjonująco i dowcipnie opowiada o swoim dzieciństwie, domu, mistrzach i najważniejszych lekturach, etapach kariery i przygodach na zagranicznych stażach, zaangażowaniu w „Solidarność” i represjach w stanie wojennym, spotkaniach z papieżem, wyprawach w ukochane góry – a także o sztuce medycznej syberyjskich szamanów, egipskiej Księdze Umarłych i „prometejskim śnie medycyny”: odwiecznym marzeniu człowieka o nieśmiertelności. W książce znajdują się niepublikowane wcześniej zdjęcia z prywatnego archiwum rodziny Szczeklików.

Zbiór rozmów Jerzego Illga z zaprzyjaźnionymi poetami i artystami – a zarazem autorami Znaku – ukazuje się z okazji jubileuszu 55-lecia Wydawnictwa. Powstawały one na przestrzeni prawie trzydziestu lat – w czasie uroczystości noblowskich w Sztokholmie, ale też w Berkeley i Krakowie, Paryżu i Warszawie, Katowicach i Florencji.Serdeczne i szczere rozmowy układają się w niezwykłą lekcję historii literatury (nie tylko polskiej). Zamiast suchej podręcznikowej formy – zabawna anegdota, zamiast encyklopedycznej noty biograficznej – osobiste wspomnienie, z którego wyłania się mniej znany, prywatny portret bohatera. Jerzy Illg (ur. 1950), polonista i krytyk literacki, trafił do Znaku, gdy w stanie wojennym wyrzucono go z pracy w Uniwersytecie Śląskim. Ta odmiana losu dała początek licznym przyjaźniom, przygodom i podróżom, bez których nie byłoby także tej książki. Od roku 1992 jest redaktorem naczelnym Wydawnictwa. W latach 1990–97 redagował pismo literacko-artystyczne „NaGłos”. Opublikował m.in. Divertimento sztokholmskie. Rozmowy z Josifem Brodskim (1988), Wiersze z Marcówki (2003), Mój znak. O noblistach, kabaretach, przyjaźniach, książkach, kobietach (2009) i tom rozmów z Andrzejem Szczeklikiem Słuch absolutny (2014). Przeczytałem Rozmowy redaktora naczelnego Znaku i z zazdrości powiem jedno: jak chciałbym być Jerzym Illgiem! Ten tom jest dla mnie jak uniwersytet. Mój ulubiony wydział to Wydział Rozmawiania z Noblistami. Mariusz Szczygieł

Jerzy Illg od blisko 40 lat stanowi jednoosobowy dział poetycki w Wydawnictwie Znak. Dzięki temu miał szczęście poznać wielu poetów, a z niektórymi blisko się zaprzyjaźnić, odwiedzał ich lub spotykał w miejscach dla nich znaczących, przeżywał przygody, bez których nie byłby tym, kim jest. Dzięki temu powstała ta osobista antologia. Zamieszczone w niej teksty nie mają ambicji być interpretacjami ani analizami wybranych wierszy. Autor nie narzuca sobie gatunkowych ani tematycznych ograniczeń, dzieli się z czytelnikami swoimi odkryciami i fascynacjami, wspomnieniami o ważnych dla niego twórcach, prezentując wiersze bardzo różne, które wszakże łączy bliski mu sposób widzenia świata i w których odnaleźć można to, co mądre, dobre i piękne. Twoja książka to nie jest kolejna antologia krytycznoliteracka z dodaniem konterfektów autorów, tylko bardzo osobisty pamiętnik, rzecz o przyjaźni, spotkanie z ludźmi i światem, skondensowanym w ich utworach, które żyją w tej książce swoim życiem, wchodzą z sobą w związki przedtem nie istniejące; poeci i utwory rozmawiają tutaj z sobą dzięki temu, że stworzyłeś im obszar spotkania. To książka o wspaniałych poetach, ale też o wielu dzielnych ludziach, mądrych, dobrych, walecznych, dotkniętych tragediami życiowymi, wygnaniem, więzieniem, nieuleczalną chorobą, i o ich wierszach, które czytamy tutaj jakby w obecności Autorów. Traktujesz ich z wielkim szacunkiem, głęboką przyjaźnią, podziwem dla poszczególnych osób. Waga, ciężar gatunkowy tej książki polega na tym, że wszyscy przedstawieni w niej ludzie ogromnie się odwdzięczają nawet za odrobinę uwagi, serdeczności, czułości właśnie swoimi wierszami, ich prawdą i światłem a często również dają przykład, jak żyć. (Z listu Mieczysława Godynia) Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Teksty zebrane w tej książeczce zostały nie tyle napisane, co wykrzyczane z rozpaczy, gniewu i bez­silności. Są owocem bardziej reakcji fizjologicznej niż operacji intelektualnej. Nie angażując się bez­pośrednio w politykę, tylko w ten sposób mogłem wyrazić swój bunt i niezgodę, na to, co dzieje się w naszym kraju. Próbowałem w nich powiedzieć, co czuję, opisać skalę zniszczeń, wyrazić ból i niedowierzanie, że z cieszącego się wolnością, podziwianego za swe osiągnięcia kraju mogliśmy w ciągu kilku zaledwie lat stać się zapyzia­łą dyktaturą i pośmiewiskiem Europy. Niech teksty te będą zapisem toczącej nas choroby. Oby mogły też być lekarstwem aplikowanym jako odtrutka. Jerzy Illg