Introducing the concept of the post-communist mafia state, Balint Magyar has established a new interpretative framework and vocabulary to describe the Orban regime, which has become equally central to the main lines of argument in both scientific debate and public discourse.
While the literature of hybrid regimes has given up the presumption that post-communist countries must democratize, its language and concepts still mostly relate to Western democracies. Magyar and Madlovics strongly argue for a vocabulary and grammar tailored to the specifics of the region. In 120 theses they unfold a conceptual framework with (1) a typology of post-communist regimes and (2) a detailed presentation of ideal-type actors and the political, economic, and social phenomena in these regimes. The book is a more digestible companion to the 800-page The Anatomy of Post-Communist Regimes (CEU Press, 2020), which was a detailed theoretical study with plenty of empirical illustrations. Each of the 120 theses contains a statement and its concise discussion supported by illustrative tables, figures, and QR-codes that connect the interested reader to the more detailed analysis in the Anatomy. In a condensed variety, this book has kept the holistic approach of the Anatomy and treats the spheres of political, market, and communal action as parts of a single, coherent whole. The endeavor to synthesize a vast range of ideas does not, however, result in a too complicated text. On the contrary, freed from the implicit presumptions of democracy theory, the new terminology yields a readily usable toolkit of unambiguous means of expression to speak about post-communism.
W Polsce Kaczyńskiego mamy ?normalną patologię?, na Węgrzech Orb�na ?patologiczną normalność?. I właśnie po to, byśmy potrafili rozr�żniać te dwa stany, należy wnikliwie wczytać się w liczne opisy zabieg�w prowadzących do systemu państwa mafijnego.
Wojciech Sadurski, University of Sydney, Uniwersytet Warszawski: W swej poprzedniej, słynnej książce „Węgry. Anatomia państwa mafijnego” Bálint Magyar dokonał analizy państwa takiego jak dzisiejsze Węgry czy Polska w kategoriach charakterystycznych dla opisu zorganizowanej grupy przestępczej. W niniejszej książce, napisanej wraz z Bálintem Madlovicsem, idzie dalej, pomagając nam w pogłębiony sposób zrozumieć lepiej istotę owego dziwacznego, a dla wielu – pokracznego i niebezpiecznego ustroju, jaki ukształtował się w Europie postkomunistycznej. „Autokracja patronalna”, jak trafnie Magyar i Madlovics określają ten ustrój, ma różne odmiany i wersje, ale zawsze ma cechę: rządzący autokraci „nie mogą sobie pozwolić” na przegraną w wyborach w państwie, które zawłaszczyli i skolonizowali. To bardzo niebezpieczne. Świetna, błyskotliwa, ale i niepokojąca w swych diagnozach książka, którą gorąco polecam. Masha Gessen, ”The New Yorker”: Lektura tej książki jest jak odsłonięcie zasłon i wpuszczenie do środka jasnego światła. Nagle wszystko staje się ostre i wyraźnie widoczne. Polityczna rzeczywistość, w której żyjecie, była dotąd mętna i zamglona, a tutaj dostajecie jej krystalicznie precyzyjną analizę. Obraz, który otwiera się przed wami, może nie jest piękny, ale moment tego nagłego olśnienia i zrozumienia jest doświadczeniem niepowtarzanym.