Marlena Kilian Livres

Spółdzielczość mieszkaniowa jest ważną formą zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. W Polsce istnieje około 3600 tego rodzaju spółdzielni, które zrzeszają ponad 4 miliony spółdzielców. W samej Łodzi znajduje się 47 spółdzielni mieszkaniowych, skupiających prawie 168 tysięcy członków. Jak wykazały badania, tylko niewielki odsetek uprawnionych przedstawicieli tych spółdzielni korzysta z prawa do kształtowania sposobu ich funkcjonowania poprzez udział chociażby w walnych zgromadzeniach. Większa partycypacja członków mogłaby mieć wpływ na ich wiedzę na temat bieżącej działalności spółdzielni oraz pomóc w kontroli poczynań władz. To z kolei mogłoby oddziaływać zarówno na jakość funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowych, jak i sposób ich postrzegania. Technologie informacyjne i komunikacyjne mogą być jednym ze sposobów osiągnięcia takiego wzrostu. W publikacji zostały przedstawione wybrane zastosowania ICT w procesach demokratycznych, a także zasady funkcjonowania spółdzielni mieszkaniowych w Polsce. Przeprowadzono analizę wykorzystania i zapotrzebowania na narzędzia demokracji cyfrowej wśród członków łódzkich spółdzielni mieszkaniowych w zależności od wybranych cech socjoekonomicznych. Wykonano również analizę dostępności ICT wśród przedstawicieli wybranych łódzkich spółdzielni mieszkaniowych, co pozwoliło sprawdzić, czy bariery technologiczne mogą stanowić krytyczny czynnik ograniczający wykorzystywanie przez nich narzędzi demokracji cyfrowej. W końcu zaproponowano rozwiązanie ICT wspomagające partycypację członków w zarządzaniu spółdzielnią mieszkaniową.

Książka jest odpowiedzią na rosnące w dobie starzenia się społeczeństw zainteresowanie nie tylko wydłużaniem życia ludzkiego, ale również jego jakością, którego podstawowym wyznacznikiem jest zdolność seniorów do codziennego funkcjonowania. Działania interwencyjne skierowane do osób starszych skupiają się głównie na stanie ich zdrowia, pomijając sferę ich funkcjonalnej sprawności, choć to właśnie zdolność do wykonywania codziennych, zwyczajowych czynności znajduje się w centrum zainteresowania pacjentów. W publikacji omówiono zagadnienia dotyczące funkcjonowania od strony teoretycznej i praktycznej, koncentrując się na podstawowych sferach życia człowieka: fizycznej, psychicznej i społecznej. Publikacja może być wykorzystana w pracy ze studentami jako interdyscyplinarny materiał dydaktyczny znajdujący zastosowanie, np. w zajęciach z gerontologii społecznej, geriatrii, edukacji osób starszych, pedagogice specjalnej starszego wieku, rehabilitacji, psychologii, doradztwa zawodowego osób w wieku 50+, pracy socjalnej czy innych dziedzinach mających do czynienia z człowiekiem w zaawansowanym wieku i zainteresowanych funkcjonalnym wymiarem jego życia.

Książka jest pierwszą na rynku wydawniczym pozycją z zakresu pedagogiki specjalnej osób w starszym wieku, czyli nowej i obecnie intensywnie kształtującej się nauki – geragogiki specjalnej. Gromadząc szeroką i usystematyzowaną wiedzę, w interdyscyplinarny sposób łączy zagadnienia niepełnosprawności i starości, umiejscawiając je na gruncie pedagogiki specjalnej, dotychczas skupionej na dzieciach i młodzieży z ograniczoną sprawnością. Publikacja powstała w odpowiedzi na obecne demograficzne wyzwanie, którym jest konieczność zaspokajania potrzeb dotyczących samodzielnego funkcjonowania coraz liczniejszej populacji niepełnosprawnych osób w podeszłym wieku. Wskazuje na możliwości usprawniania obniżonego funkcjonowania, zanim niezbędne stanie się dostarczanie usług opiekuńczych. Pokazuje, jak szerokie jest spektrum zaburzeń w późnej dorosłości, jakie są ich powszechność, przyczyny i skutki, a także jakie metody można stosować w pracy z tą grupą wiekową pacjentów. W założeniu ma stanowić kompendium wiedzy na temat geragogiki specjalnej, koncentrującej się na kwestiach niepełnosprawności i rehabilitacji w starszym wieku. Książka składa się z 17 rozdziałów podzielonych na 4 części. Pierwszą część poświęcono geragogice specjalnej. Zaprezentowano ją jako pedagogię człowieka starego z niepełnosprawnościami oraz jako obszar nauki i działalności zawodowej pedagoga specjalnego. W drugiej części dokonano charakterystyki niepełnosprawności w okresie późnej dorosłości w ujęciach: demograficznym, psychologicznym, społecznym i prawnym oraz medycznym. Trzecią część poświęcono prezentacji działów szczegółowych geragogiki specjalnej: tyflogeragogiki (niepełnosprawność wzrokowa w starszym wieku), surdogeragogiki (niepełnosprawność słuchowa w starszym wieku), oligofrenogeragogiki (niepełnosprawność intelektualna w starszym wieku), gerontologopedii (zaburzenia mowy w starszym wieku). Wyodrębniono ponadto geragogikę terapeutyczną (chroniczne stany chorobowe), koncentrującą się na starszych osobach z niepełnosprawnością ruchową i psychiczną. Przybliżono również bardzo powszechne i silnie wpływające na jakość życia zagadnienia zaliczane do istotnych problemów geriatrycznych, jakimi są nietrzymanie moczu oraz takie stany niespecyficzne, jak: bezsenność, niedożywienie czy odczuwanie chronicznego bólu. Ostatni rozdział tej części poświęcono działaniom resocjalizacyjnym prowadzonym z osobami w okresie późnej dorosłości. W czwartej części opisano specyfikę działań interwencyjnych w obszarze niepełnosprawności senioralnej, tj. wsparcie usprawniające (rehabilitacyjne), opiekuńcze i instytucjonalne