Marlena Semczyszyn Livres

Baśnie, których nie czytano dziewczynkom to zbiór piętnastu baśni ludowych z całego świata, które możemy znaleźć u Braci Grimm, Aleksandra Afanasjeww czy choćby w Baśniach tysiąca i jednej nocy. Wywodzą się m.in. z tradycji hiszpańskiej, rosyjskiej, niemieckiej, francuskiej, brytyjskiej, ormiańskiej, pendżabskiej, chińskiej, arabskiej i południowoafrykańskiej. Choć są osadzone w tak odmiennych kulturach, łączy je postać głównej bohaterki zawsze jest to kobieta. W powszechnie opowiadanych baśniach z reguły to mężczyźni odgrywają kluczowe role, to oni są mądrzy, odważni, i to oni ratują bezbronne księżniczki. Tutaj jest na odwrót. To kobiety (zarówno małe, jak i zupełnie dorosłe) są ukazane jako silne, sprytne i inteligentne osobowości, które zawsze znajdą sposób, by wybawić z opresji mężczyzn i zadrwić ze złych charakterów. Potrafią same doskonale sobie radzić i podejmować słuszne decyzje. Uderzające w tych historiach jest to, że ich feministyczny wydźwięk jest obecnie bardzo aktualny. W jednej z baśni, pochodzącej z XIV wieku pada pytanie: Czego tak naprawdę pragną kobiety? Pada też odpowiedź: Kobiety pragną wolności, by móc o sobie decydować.

Bogaty złodziej. Samotnik. Oczytany drań. Bezpardonowy intelektualista. Zwyczajna dziewczyna. Krucha i silna. Wiejska dusza. Stworzona dla muzyki. Irytujący przypadek kpi z ich życiowych wartości. Wzajemna niechęć i wewnętrzna walka z samym sobą ostatecznie prowadzi ich do miejsca pełnego zaskakujących uczuć i emocji. Do melodii zdarzeń swoje nuty dopisują ci, którzy ich kochali i nienawidzili. Krótka chwila, moment i wszystko się zmieniło. Ona zgubiła, on znalazł... więcej niż kiedykolwiek mógł sobie wyobrazić.

Karolina dowiaduje się, że mimo, iż dostosowała się całkowicie do męża, on odchodzi. W tym czasie w jej rodzinnej wsi położonej na Mazurach umiera ukochana nauczycielka i mentorka Wisława. Jej ostatnią prośbą jest, aby to Karolina objęła po niej etat. Kobieta nie chce wracać, jednak życie wybiera za nią. Poznaje Mateusza właściciela zakładu pogrzebowego. Ich znajomość i opowiadane przez Mateusza tytułowe „historie od końca” stają się osią historii wielu ludzi. Historie od końca to pochwała życia, przetkana zabawnymi ale i wzruszającymi scenami.