Tatarowski Konrad W. Livres

Proponowana do wydania praca doktora Konrada Tatarowskiego nie jest klasyczną biografią ani monografią prezentującą dorobek intelektualny czy też przebieg działalności publicznej (Jana Nowaka-Jeziorańskiego przyp. red.). Ambicje Autora wykraczają (…) poza sztywne ramy konwencjonalnych rozpraw poświęconych jednej, choć naturalnie bardzo znaczącej postaci historycznej. To szczególny walor w przypadku opracowania, którego przedmiotem staje się bohater wielce niekonwencjonalny (…). Autor rozprawy poszukuje we wszystkich regionach działalności swojego bohatera przejawów pewnego systemu wartości, pozwalającego scalać rozmaite formy aktywności. Liczą się tu zatem nie tylko pamiętniki czy zbiory publicystyczne (choć autor ze zrozumiałych względów poświęca im wiele uwagi), lecz również elementy gry politycznej i, jak powiedziałby Fussler, medialne 'fortele' i 'strategie'. A zatem praca zatytułowana Aksjologia i polityka… siłą rzeczy lokuje się gdzieś na pograniczu etyki, teorii mediów, politologii i filozofii języka. (…) W ostatnim rozdziale Konrad Tatarowski analizuje teksty i wystąpienia swojego bohatera. Można powiedzieć, że to imponujący epilog jakże wspaniałej biografii. Z recenzji prof. dr. hab. Jana Tomkowskiego

Jak działały instytucje kulturalne na emigracji? Jak publikowano wydawnictwa i czasopisma niezależne w kraju, poza cenzurą? Co różniło te dwa niezależne obiegi kulturowe? Kto je tworzył, jakie były ich losy? Jakie stały za nimi idee? O co się spierano? Jaką rolę odgrywała literatura w tych działaniach? Na te i wiele innych pytań odpowiada w książce autor, obecnie profesor w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UŁ, w czasach PRL-u działacz opozycyjny, w latach 1984-1994 dziennikarz Rozgłośni Polskiej RWE w Monachium. Zebrał tu swoje dotychczasowe badania i doświadczenia w zakresie niezależnej literatury i dziennikarstwa. W dwóch pierwszych częściach publikacji rysuje przemyślany, przefiltrowany przez własne doświadczenia obraz całości - w kraju i na emigracji - otrzymujemy choćby wnikliwą opowieść o paryskiej „Kulturze” i o Radiu Wolna Europa. W trzeciej z kolei części autor przypomina sylwetki kilku twórców i poddaje analizie ich dokonania. Obok pisarzy nie do pominięcia, takich jak Miłosz czy Kisielewski, Konrad Tatarowski przypomina również tych dziś niemal zapomnianych (W. Sułkowski, M. Niemiec). Spory ideowe przywoływane w publikacji - w tym przede wszystkim spór Adama Michnika i Jarosława Kaczyńskiego o Traktat o gnidach Piotra Wierzbickiego - nie należą jedynie do historii i odcisnęły swój ślad również na dzisiejszym obrazie życia politycznego, społecznego i kulturowego.

Bieg z przeszkodami: Autoportret w pękającym zwierciadle