Nęcek Robert Livres

Książka przynosi szeroko zakrojoną wiedzę na temat sytuacji osób homoseksualnych i postaw społeczeństwa polskiego wobec tej mniejszości społecznej, a także wobec dążeń społeczności LGBT+, by osoby nieheteronormatywne były traktowane na równi ze wszystkimi innymi obywatelami. Omówienia prac innych badaczy, a także relacja z własnych badań są tu bardzo klarowne i przemawiają do wyobraźni czytelnika, mają walor nie tylko informacyjny, ale w pewnej mierze także perswazyjny i zmuszający do refleksji nad całym zjawiskiem. Wspólnie z autorką pochylamy się zatem z jednej strony nad odmiennością, a z drugiej nad dystansem społecznym, manifestowanym wobec osób nieheteronormatywnych w Polsce aż nazbyt bezpardonowo, i to w czasach, kiedy w całym świecie euro-amerykańskim mamy do czynienia z wielką zmianą postaw. Książka, napisana rzetelnie, przekonująco i prosto (mimo precyzji naukowej), ma jeszcze jeden atut. Popularyzuje ważną wiedzę społeczną i zachęca do krytycznej rewizji własnych przekonań.

„Kto to jest papież? Człowiek z papieru. Gdzie się urodził Karol Wojtyła? W Katowicach, Gdzie jadał obiady po śmierci mamy? W supermarkecie...”. Odpowiedzi dzieci na pytania o Jana Pawła II potrafią rozbawić. To, co dorosłym wydaje się oczywiste, dla najmłodszych już takie oczywiste nie jest. Wadowickie historie są dla naszych dzieci tak odległe, jak dla nas opowieści wojenne dziadków. Rośnie pokolenie, które z racji wieku z papieżem nie mogło się spotkać. A im dalej od śmierci Karola Wojtyły, tym bardziej koturnowo i nierealnie przedstawia się to, kim był. Ze szkodą dla jego historii, nauki i świętości. Pomnikowy błogosławiony Jan Paweł II nie przemówi do wyobraźni współczesnego dziecka. Przegra z postaciami z kreskówek i gier. Żeby tak się nie stało, warto opowiadać dzieciom o chłopcu z Wadowic, o jego poczuciu humoru i pogodzie ducha, o jego pracowitości i samodyscyplinie…

Druga część książki biograficznej „Chłopiec z Wadowic” wydanej 2011 roku. Tym razem książka opisuje cechy charakteru i osobowości, które powodują, że Jan Paweł II stał się autorytetem dla rzeszy wiernych. Publikacja wskazuję drogę do właściwego postępowania, dokonywania dobrych życiowych wyborów, dążenia do bycia mądrym człowiekiem i dobrym chrześcijaninem , kierując się wartościami opisanymi na przykładzie postępowania Jana Pawła II. Jan Paweł II jest wzorcem moralnym dla dzieci wchodzących w świadome uczestnictwo w życiu religijnym i codziennym.

Chcesz poznać historię Strzebla? To szczególne wzniesienie w Beskidzie Wyspowym co roku gromadzi pielgrzymów z różnych części Polski i świata.

Taka książka mogła powstać chyba tylko w Krakowie! Powinien sięgnąć po tę książkę każdy, kogo interesuje katolicki głos na temat mobbingu, internetu albo związków homoseksualnych. Autor nie unika trudnych tematów. Oczyszczenie Kościoła z grzechu we własnych szeregach, mowa o pedofilii, jest jednym z nich, innym natomiast - zaangażowanie polityczne duchownych.

Ksiądz dr Robert Nęcek znakomicie akcentuje istotę najważniejszego prawa społecznego – prawa do pracy. Obejmuje ono, jak postrzegał to Prymas Wyszyński, prawo do pracy w odpowiednich, godziwych warunkach, czyli pracy bezpiecznej i higienicznej za odpowiednim, sprawiedliwym wynagrodzeniem. Pracy wykonywanej według cywilizowanych, akceptowanych przez obie strony stosunków pracy, dobowych i tygodniowych norm czasu pracy, gwarantujących odpoczynek oraz odnowienie sił fizycznych i psychicznych. Europejska Karta Praw Społecznych, traktat o ochronie praw społecznych, postrzeganych przez Radę Europy jako podstawowe prawa społeczne, w taki właśnie sposób postrzega i definiuje te prawa. prof. dr hab. Andrzej Świątkowski Uniwersytet Jagielloński Monografia jest publikacją na czasie. Istnieje bowiem zapotrzebowanie na nauczanie odważnych, roztropnych i wyważonych pasterzy. Zwrócenie uwagi na promowanie rodziny i kultury życia – w kontekście ich deprecjonowania – jest zadaniem ponadczasowym. Jako lekarz mogę ks. Robertowi­ Nęckowi pogratulować „Prymasa praw człowieka”. dr n. med. Ewa Kucharska Uniwersytet Jagielloński Wybrana tematyka i sposób jej prezentacji mogą pomóc nie tylko w poznaniu nauczania Prymasa Wyszyńskiego czy zrozumieniu myśli katolickiej, ale także w dialogu ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, zwłaszcza, że podstawowe prawa człowieka w ich powszechności, nienaruszalności i niezbywalności zostały w monografii ks. Roberta Nęcka oparte o prawo naturalne. ks. dr hab. Wojciech Zyzak prof. Uniwersytetu Papieskeigo Jana Pawła II

...czasami mieszamy pojęcia i myślimy, że nasze głoszenie Ewangelii musi być salus idearum, a nie salus animarum, zbawieniem idei, a nie zbawieniem dusz. Ale jak się osiąga zbawienie dusz? Pokorą, miłością bliźniego. papież Franciszek Pierwsza polska publikacja o myśli społecznej papieża Franciszka Obalając tyleż powszechną, co i powierzchowną opinię o programowym antyintelektualizmie papieża Franciszka, w wielu pracach skonfrontowanym z chłodnym jakoby intelektualizmem Benedykta XVI, ks. dr Nęcek odnajduje wspólne elementy w myśli obu tych papieży. Prof. dr hab. Krystyna Chojnicka Uniwersytet Jagielloński Robert Nęcek, ks., dr – adiunkt w Katedrze Mediów i Komunikacji Społecznej na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, rzecznik prasowy Archidiecezji Krakowskiej, konsultor Rady ds. Środków Społecznego Przekazu Konferencji Episkopatu Polski. Autor licznych książek i artykułów.

W codziennych relacjach Kościoła i mediów często panują nieufność i uprzedzenia. Media są podejrzliwe w odniesieniu do Kościoła, a Kościół jest podejrzliwy w odniesieniu do mediów. Papież Franciszek, przemawiając do Papieskiej Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, podkreślił konieczność promowania Kościoła otwartych drzwi, który nie zamknie się na świat mediów, lecz się na nie otworzy i przeniknie głębią swojego świadectwa. To jest właśnie to: tworzenie Kościoła w drodze. Wyzwanie! Kompetentne angażowanie się w świat mediów i świadczenie o wartościach wiecznych i nieprzemijających stanowi odpowiedź na wyzwania współczesności i staje się przejawem nowej ewangelizacji, czyli ewangelizacji podanej na nowy sposób i nowym językiem, zrozumiałym przez wszystkich. Jednym z wyrazów nowego oblicza Kościoła w mediach są rzecznicy prasowi, których zadaniem jest promowanie pięknego oblicza życia w Kościele. Ich rola nie może się więc sprowadzać tylko do suchego przekazywania oświadczeń i komunikatów przełożonego, lecz musi przybrać wymiar promocyjny nauki Ewangelii i Kościoła. Proponowana książka jest próbą zachęcenia do wejścia w świat prawdy o życiu, które różne nosi imiona. Tylko ten kierunek jest w stanie wyzwolić nadzieję w człowieku i ustrzec go przed zdziczeniem obyczajów. Ufam, że proponowana lektura choć w małej części spowoduje refleksję nad stanem naszych relacji do Boga, świata i do człowieka. Ks. dr hab. Robert Nęcek rzecznik prasowy Archidiecezji Krakowskiej

Niniejsze rozważania stanowią promocję kultury spotkania z seniorami, babciami i dziadkami. Ulżyć, pomóc, docenić, czyli kochać ich.

Dostajemy do ręki kilka esejów. Trochę w nich poezji, kilka przypowiastek. Przyjaźń podobna jest do lotu orłów, a przyjacielska miłość nawet z resztek nocy potrafi zbudować cudny gmach dnia. Czytamy o trzech żabach, co wpadły do mleka i o małpie łasej na ryż. Fraszka, wydawałoby się. Rzecz drobna. Pod płaszczem metafor jest jednak coś, co porusza do głębi. To przepis na rachunek sumienia. Między wierszami autor kreśli obraz przyjaciela idealnego. I pyta: jakim Ty jesteś przyjacielem? Jak daleko Ci do ideału? Pytania trudniejsze niż moglibyśmy sądzić. Jeśli potraktować je z należną powagą. Odpowiedzi bolesne. Częściej niż moglibyśmy sądzić. Bo trudno nie zgodzić się z myślą, którą autor przywołuje za ks. Józefem Tischnerem. Że przyjaźń i miłość stały się w naszych czasach ziemią zupełnie nieznaną. I że poruszamy się w ich sferze jak barbarzyńcy w ogrodzie. Jaki piękny ten ogród. Jakie puste barbarzyństwo. I puste grzechy przeciwko przyjacielowi. Na co dzień myślimy o tym mało. Albo wcale. Książka ks. Roberta Nęcka wymusza myśl o przyjaźni. Nie o tym, że jest. Ale o tym, jaki dajemy jej dom. Pyta o refleksję. Każe odpowiedzieć na kilka najważniejszych pytań. Zrobić rachunek sumienia. Zadzwonić do przyjaciela. Dla mnie, jako młodej mamy, szczególnie poruszająca okazała się sugestia, by pielęgnować (...) przyjaźń jak dziecko, aby nie zwariowało, nie zaziębiło się, nie wyleciało przez okno jak ptak. Sugestia księdza Jana Twardowskiego. I pytanie ukryte między słowami: czy Ty pielęgnujesz przyjaźń jak Twoje dziecko?