red. Dariusz Słapek Livres

Związki między Słowackim i Grotowskim są głębsze i istotniejsze niż tylko fakt, że drugi sięgał po teksty pierwszego. Z pewnością obu łączy przecież niezwykła dynamika postawy twórczej, obejmującej i życie, i sztukę. Obaj pozostawali w nieustannym poszukiwaniu, nie zadowalając się tym, co już udało im się stworzyć. Obaj nie poprzestawali na już osiągniętych formach i metodach, bezkompromisowo niszcząc je, gdy uznawali, że stały się martwe. Obaj w niezwykle głęboki i dalekosiężny sposób przekształcili dziedziny, w których tworzyli. Obaj wreszcie, przy oficjalnym uznaniu, zostali w Polsce zepchnięci na dalszy plan, a ich dokonania spotykają się z drwiną, oskarżeniami o uruchamianie ciemnych mocy i podejrzane eksploracje na pograniczu sztuki i religii. Wyrazem tego przekonania o istnieniu licznych i mocnych więzi łączących Słowackiego i Grotowskiego, a zarazem okazją do ich przemyślenia, stała się w poświęconym im obu roku dwudniowa konferencja Kości mi wewnętrzne połamał. Słowacki i Grotowski - rekontekstualizacje, zorganizowana w grudniu 2009 roku przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu i Katedrę Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dariusz Kosiński

Celem publikacji przygotowanej dzięki wsparciu Narodowego Instytutu Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA, Biblioteki Polskiej w Paryżu i Stacji PAN w Paryżu jest przedstawienie historii i współczesnej działalności Towarzystwa Opieki nad Polskimi Zabytkami i Grobami Historycznymi we Francji, które obchodziło w ubiegłym roku 180 rocznicę powstania oraz problematyki związanej z dokumentacją, dbaniem o polskie miejsca pochówku i zachowanie pamięci o zmarłych Polakach we Francji w przeszłości oraz współcześnie ()

SPIS TREŚCI ENCYKLIKA o odpowiednim prowadzeniu badań Świętej Biblii Wstęp I. Opieka Leona XIII i jego następców nad biblistyką 1. Dzieło Leona XIII 2. Dzieło następców Leona XIII 3. Opieka papieży nad wykorzystaniem i rozprzestrzenianiem Pisma Świętego 4. Owoce tej różnorodnej działalności II. Badania Pisma Świętego w naszych czasach Dzisiejsza sytuacja biblistyki 1. Powrót do tekstów pierwotnych 2. Interpretacja Pisma Świętego 3. Szczególne obowiązki komentatorów w naszych czasach 4. Sposób rozwiązywania zagadnień trudniejszych 5. Posługiwanie się Pismem Świętym w nauczaniu wiernych Zakończenie KOMENTARZ Wprowadzenie 1. Tło historyczne 2. Natchnienie Pisma Świętego 3. Hermeneutyka biblijna 4. Wulgata a teksty pierwotne 5. Zadania egzegezy katolickiej Zakończenie Wykaz skrótów

Despite the convergence between the title of the conference and the book discussed here, at first glance it is plain to see that this publication constitutes an autonomous whole, as well as an ambitious attempt to capture the issues connected with Spartacus as a historical character, comprehensively, in all their complexity, and also to tackle the difficult issue of the posthumous works' of the Thracian slave. We must note that researchers on Spartacus are confronted with two ideologies, or maybe two ways of using the hero for propaganda purposes: on the one hand, Roman historiography, and the other, Marxist thought and communist propaganda. We have to admit that, amongst the main figures of the last century of the Republic, the hero of this book, while admittedly not the most important from the point of view of historical events has without doubt the greatest potential for receptions and appropriations'. This constitutes the significance and contemporary nature of the subject of the work. This collection of articles edited by Dariusz Slapek amply fulfils the definition of a authored monograph. We are presented with a thoughtful choice of texts, clearly connected by a distinct guiding thought. The picture of the ancient slave painted by the authors glitters with a plethora of meanings. This is particularly visible in the second period of Late Antiquity. This incredibly interesting, many-faceted look at the Trachian leader shows, almost as an aside, the importance of the co-operation of specialist from various branches but also the openness of the representatives of studies of antiquity to the inspiration flowing from accomplishments within contemporary humanities.

Przygotowane do druku trzytomowe Notatniki Józefa Łobodowskiego, wraz z naukowymi artykułami na ich temat to dzieło ważne, potrzebne i od dawna w gronie badaczy literatury emigracyjnej oczekiwane. Rzetelnie opracowane tomy ujawnią czytelnikowi utwory dotąd nieznane, lub znane w innej wersji, tym samym wypełnią dotkliwą lukę w dostępnym korpusie tekstów pisarza, odsłonią arkana procesu twórczego (nic o tym procesie dotąd nie wiemy, pytanie o to, jak pisarz pracował na swymi tekstami nie było dotąd stawiane). Trudno też nie zauważyć, że publikacja Notatników rzuci nowe światło na całą twórczość Łobodowskiego, da impuls do zintensyfikowania prac badawczych zarówno nad jego życiem (barwna biografia Łobody wciąż pozostaje słabo znana) jak i nad jego rozległą, wielorodzajową i wielogatunkową twórczością (Łobodowski był przecież nie tylko poetą, ale także prozaikiem, dramaturgiem i znakomitym publicystą). Prof. dr hab. Wojciech Kudyba

Przygotowane do druku trzytomowe Notatniki Józefa Łobodowskiego, wraz z naukowymi artykułami na ich temat to dzieło ważne, potrzebne i od dawna w gronie badaczy literatury emigracyjnej oczekiwane. Rzetelnie opracowane tomy ujawnią czytelnikowi utwory dotąd nieznane, lub znane w innej wersji, tym samym wypełnią dotkliwą lukę w dostępnym korpusie tekstów pisarza, odsłonią arkana procesu twórczego (nic o tym procesie dotąd nie wiemy, pytanie o to, jak pisarz pracował na swymi tekstami nie było dotąd stawiane). Trudno też nie zauważyć, że publikacja Notatników rzuci nowe światło na całą twórczość Łobodowskiego, da impuls do zintensyfikowania prac badawczych zarówno nad jego życiem (barwna biografia Łobody wciąż pozostaje słabo znana) jak i nad jego rozległą, wielorodzajową i wielogatunkową twórczością (Łobodowski był przecież nie tylko poetą, ale także prozaikiem, dramaturgiem i znakomitym publicystą). Prof. dr hab. Wojciech Kudyba

Książka realizuje alternatywną wersję leksykonu: nie jest słownikiem terminów, zjawisk, osób, wydarzeń, dzieł itp., lecz jest zbudowanym z esejów tekstowym performansem ustanawiającym międzywojenną awangardę teatralną Europy Środkowo- Wschodniej jako odrębne i specyficzne zjawisko historyczne. Nie znaczy to, że wytwarzamy coś, co wcześniej nie istniało. Raczej (re)organizujemy pewien zestaw znanych wcześniej elementów w taki sposób, by na zaprojektowanej przez nas scenie zaistniały jako całość. To procedura odmienna od tradycyjnego poszukiwania akademickich definicji, które skupiają się na wytyczeniu granic i kryteriów pozwalających na oddzielenie opisywanego obiektu od innych. Zamiast tego, zapraszamy różnorodne zjawiska, by wystąpiły razem jak aktorzy tworzący między sobą rozliczne i często zaskakujące związki. Będąc performansem o sztukach performatywnych, Lexicon jest skomponowany według zasad specyficznej dramaturgii świadomie grającej z konwencjami dramatycznymi i teatralnymi. Książkę tworzą trzy części (lub akty). Pierwsza prezentuje sceny międzywojennej awangardy teatralnej Europy Środkowo-Wschodniej, czyli - wyznaczane przez skomplikowane procesy państwowotwórcze - środowiska historyczno-kulturowe, w których się ona rozwijała. Tu też następują zaproponowane przez członków zespołu pracującego nad publikacją prezentacje narodowych awangard ukazywanych w kolejnych syntetycznych skrótach, by w finale aktu, który poświęcony jest trzem szczególnym miastom (Witebsk, Triest, Lwów), ukazać je we wzajemnych powiązaniach i splątaniach. Akt drugi stanowi antytezę pierwszego - zamiast narodowych historii awangardy opisuje się tu nowoczesne sieci komunikacji i współdziałania przekraczające granice państwowe i kulturowe różnice: pisma tworzące transgraniczne związki, międzynarodowe wystawy, transnarodowe ruchy teatrów robotniczych i żydowskich. Akt trzeci to próba syntezy całego leksykonowego performansu. To tu międzywojenna awangarda teatralna Europy Środkowo-Wschodniej - tytułowa bohaterka książki pojawia się jako autonomiczny podmiot obdarzony własną sprawczością. Ta część zorganizowana jest wokół czterech fundamentalnych pojęć: formy, dramatu, tańca i wydarzenia, co ma pozwolić na opisanie specyfiki wschodnio- środkowoeuropejskiej awangardy teatralnej widzianej jako całościowe zjawisko ożywiane wspólnymi wartościami estetycznymi i ideowymi. Na książkę składają się teksty różnych osób, reprezentujących różne kultury i style pisania. Redaktorzy poszczególnych części i całego tomu nie dążyli do ukrycia tych odmienności przez narzucanie na tę wielość jakichś ujednolicających, obiektywnych standardów. Zarazem, by pomóc czytelnikom w poruszaniu się pomiędzy wielością głosów i perspektyw, wydawcy zdecydowali się stworzyć specjalny Indeks, zawierający ułożone w porządku alfabetycznym najważniejsze postacie, wydarzenia, przedstawienia i idee międzywojennej awangardy teatralnej Europy Środkowo-Wschodniej.