Piecuch Henryk Livres

Książka jest (opatrzonym komentarzami autora) zapisem rozmów Henryka Piecucha z pułkownikiem Anatolem Fejginem, który w latach 1947-1950 był zastępcą szefa Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego, a później, do 1954 r., dyrektorem Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Autor rozmawiał z płk. Fejginem kilkadziesiąt razy w jego mieszkaniu przy ul. Filtrowej w Warszawie w latach 80. i 90. XX wieku. Jest przekonany, że Fejgin traktował komunizm jak religię. Stąd w tekście książki autor zapisuje jego personalia tak: Anatol pułkownik Fejgin. On po prostu pasjonował się komunizmem. Jego przewodnikiem po ideologii był „Lenin wiecznie żywy”. PułkownikFejgin, wspominając swoich najwybitniejszych wychowanków – generałów: W. Jaruzelskiego, Cz. Kiszczaka czy E. Bułę – opowiada Piecuchowi, jak religia komunistyczna (którą Partia – najpierw PPR, później PZPR – wykorzystała do budowy państwa doskonałego) tworzyła nowego człowieka i jaką rolę w tym procesie odegrały służby specjalne.

Gwałtowna wymiana ognia i... Moja walka. Opowieść o facecie - notorycznym rebeliancie o sercu jak kolczasta opuncja to próba opisania życia przy użyciu znanych i nieznanych gatunków literackich. To próba połączenia non-i fiction podana w sosie autobiograficznym.

Krucjata Generałów jest książką: stresującą generałów frustrującą polityków przypominającą, że zawsze może być gorzej. Och ! Generałowie! Tylko mi nie mówcie, że z miłości do narodu wyrżnęliście jego drobną część! Och! Generałowie! Tylko mi nie mówcie, że wpadliście na to sami!

Zastanawialiście się kiedyś, jak pisze się prawdziwą książkę o manipulacjach służb specjalnych? To bardzo proste. Wszyscy wiedzą, że takiej książki nie można napisać. Ale zawsze znajdzie się jakiś wariat, który tego nie wie. I on właśnie napisze. Pułkownik Henryk Piecuch pobierał nauki w Liceum Pedagogicznym w Szklarskiej porębie, w Szkole Oficerskiej WOP w Kętrzynie i w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie. Skończył dwa trzyletnie „dokształty” na WUML-u. Popełnił 58 książek i ponad 4 tys. Materiałów prasowych, namalował kilkaset obrazów i stworzył kilkadziesiąt rzeźb.

Nowa książka H. Piecucha, która ukaże się na początku maja 2005 r. w cyklu 'Tajna historia Polski', nawiązuje do modnego ostatnio tematu lustracji, ale nie jest głosem w bieżących sporach, połajankach i kłótniach publicznych. Autor, w oparciu o dokumenty z archiwum dawnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych - publikowane w tej ksiązce po raz pierwszy - przedstawia cele i metody działania służb specjalnych w Polsce w latach 1944-1989. Szczególnie interesująca jest obszerna, przdostatnia instrukcja (ostatnia jest tajna) z 1970 r. na temat zasad pracy z agenturą. Dokument opatrzony jest wyraźnie oddzielonymi komentarzami autora. Wiele kontrowersji wywoła też zadziwiające pismo byłego sekretarza Episkopatu Polski abp. Dąbrowskiego z 1982 r. (okres stanu wojennego) do ówczesnego ministraw spraw wewnętrznych gen. C. Kiszczaka, rzucające nowe światło na kontakt Kościoła z władzą. Inne dokumenty przeczytajcie sami...

Tajemnic związanych z Sudetami Zachodnimi jest wiele. Znaczą je trupy i dotąd niewyjaśnione sekrety Ludzie w tych górach umierali gwałtownie, jakby brali udział w jakiejś tajnej wojnie, o której mało kto słyszał. Tak, w tych górach umierało się łatwo. Fakty wskazują, że ktoś tym osobom życie odbierał. Oto główne wątki 'Niespokojnej granicy': - Tajemnicze morderstwa, niewyjaśnione wypadki, niespodziewane samobójstwa - WiN-owskie sekrety Sudetów Zachodnich - Prowokacje, I zlot gejów, akcja 'Hiacynt', 'Operacja Dunaj' - Znikające wioski, przestępcy, konie i jeleń narkoman - Ekscytujące życie na górskiej strażnicy.

To już siedemdziesiąta książka H. Piecucha. Poświęcił ją 70 rocznicy Górskiego Batalionu WOP w Szklarskiej Porębie, ale nie tylko. Autor w Ametystowym Batalionie opisuje walki z sojusznikami i bandami. Wspomina o grach wywiadów, werbowaniu szpiegów i podchodach oficerów WSW oraz KGB/Gru chcących zniewolić jego czystą socjalistyczną duszę. Piecuch, mieszkając w Sudetach Zachodnich, nie mógł pominąć nieudanego zamachu na przywódców Partii Komunistycznych i Robotniczych w 1947 r. oraz na gen. W. Jaruzelskiego. Pisze o poszukiwaniu skarbów i zwalczaniu epidemii szabru, a także o interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w sierpniu 1968.