Wiesław Block Livres

Książka przybliża symbolikę i duchowe znaczenie średniowiecznej ikony św. Klary z Asyżu, powstałej w niedługim czasie po śmierci Ksieni z San Damiano na prośbę jej pierwszej następczyni, Benedykty. Twórca dzieła, zwany Mistrzem od św. Klary, opierając się na powstałym w latach 1255-1257 życiorysie Świętej pióra Tomasza z Celano, obok postaci Klary przedstawia na ikonie osiem scen z jej życia. Autorzy nie tylko dokładnie opisują – powołując się na teksty źródłowe – treść i wymowę poszczególnych wydarzeń, ale zestawiają je w różnorakich kluczach, próbując wydobyć znaczenie łączących je związków.

Postacie pojawiające się u początków narodzin franciszkańskiego charyzmatu charakteryzują się silną motywacją osadzoną na intensywnym życiu wiary wstępowania w ślady Jezusa Chrystusa. I choć w jej łonie pojawiają się osoby o różnych charakterach, to pragnienie życia na wzór doskonałości Ewangelii Świętej i osobisty przykład Świętego z Asyżu, uczyniło z nich jeden organizm: braterstwo, które przeszło do historii pod nazwą braci mniejszych. Pierwsza część studium przedstawia podstawowe cechy duchowego życia rodzącej się wspólnoty minorytów, sytuując ją w kontekście historyczno-kulturowym. Część druga ukazuje braci, których powołanie i duchowy rozwój zostało naznaczone poprzez osobiste spotkanie z Franciszkiem z Asyżu. Są to: Bernard z Quintavalle, brat Leon, Cezary ze Spiry, Idzi z Asyżu, Tomasz z Celano, Ryceriusz z Mucci, Szymon z Collazzone, Jordan z Giano, Jan z Pian del Carpine oraz Antoni Padewski. Wybór tych właśnie postaci podyktowany był przede wszystkim istnieniem tekstów ich autorstwa, bądź innych źródeł pozwalających na wyodrębnienie właściwych rysów ich duchowości.

Jubileusz 800-lecia powstania Reguły św. Franciszka każe spojrzeć na ten dokument z należną mu czcią i podziwem, nie tylko ze względu na jego wartość historyczną, ale przede wszystkim uniwersalność, dzięki której do tej pory jest podstawą formy życia dla licznej rzeszy naśladowców Franciszka z Asyżu. Trudno porównać go do jakiegokolwiek innego utworu literatury religijnej, chyba tylko do Ewangelii, której chce być żywym i jak najwierniejszym streszczeniem. Zgodnie z wolą umierającego Franciszka odnotowaną w Testamencie bracia mniejsi mieli zawsze nosić Regułę ze sobą i czytać ją na wszystkich kapitułach. Wierni tej zachęcie, medytowali i wcielali w życie zawarte w niej zasady mimo zmieniających się czasów. Tak jest aż do dziś. Proponowany komentarz ma służyć pomocą w lepszym rozumieniu intencji, które kierowały Franciszkiem, kiedy prosił papieża Honoriusza III o potwierdzenie nowej formy życia zakonnego i gdy przekazywał zatwierdzony tekst braciom, by go wiernie i święcie zachowywali aż do śmierci. Ma być źródłem inspiracji do bogatych przemyśleń co do sposobu wstępowania w ślady Jezusa Chrystusa we współczesnym świecie.

Adalbert Koplin schrieb Heldengedichte für deutsche Soldaten und glaubte, der Erste Weltkrieg müsste zugunsten seines Vaterlandes ausgehen. Auch nachdem er Kapuziner geworden war, blieb er Patriot. Doch das Elend des Krieges und das Studium änderten nach und nach seine Auffassung. Als 1918 die Ordensleitung in Rom darum bat, beim Wiederaufbau des Ordens in Polen zu helfen, war Bruder Anicet bereit, nach Warschau zu gehen. Als Priester hörte er nicht nur Beichte, sondern setzte sich so sehr für soziale Belange ein, dass er bald „Vater der Armen“ genannt wurde. Nach dem Einmarsch der Deutschen in Warschau am 1. September 1939 hätte er sich unter Berufung auf seine Herkunft retten können. Er hielt aber zu Polen, änderte sogar seinen Namen in Koplinski. Juden half er, sich zu verstecken. Im Juni 1941 wurde er verhaftet und mit seinen Mitbrüdern nach Auschwitz gebracht, wo er Ende September oder Anfang Oktober eines grausamen Todes starb. Am 13. Juni 1999 sprach Johannes Paul II. Anicet Koplin in Warschau mit 107 anderen Märtyrern selig.

Dal ritrovamento di documenti inediti in italiano emerge la singolare vita di un frate tedesco, fervente patriota, morto ad Auschwitz per aver aiutato gli ebrei.Aniceto Koplin, cappuccino, autore di testi poetici e articoli scientifici, intesse in gioventù le lodi del soldato tedesco e del suo eroismo ed è un convinto sostenitore della potenza germanica e della funzione della guerra. Il suo patriottismo subisce però un notevole contraccolpo mentre si trova a Varsavia, la prima città europea occupata da Hitler. Cambia allora il suo cognome in Kopliński per solidarietà con la nazione polacca e dedica la maggior parte del suo tempo ai poveri.Con lo scoppio della seconda guerra mondiale, la capitale viene occupata dai tedeschi e viene istituito il ghetto. Padre Aniceto aiuta gli ebrei a nascondersi e fabbrica per loro certificati falsi. Il suo disprezzo nei confronti della Germania hitleriana diviene manifesto. Arrestato e condotto ad Auschwitz, vi troverà la morte. Viene beatificato nel 1999.