Ta książka to kapitalne spotkanie. Spotkanie z nietuzinkowym facetem, charyzmatycznym indywidualistą, magiem fotografii i jednym z jej najwybitniejszych tw�rc�w o światowej renomie. Z nieśpiesznych rozm�w wyłania się arcyciekawy portret uznanego artysty, ale także swego rodzaju drogowskaz na dobre życie, bo... Życie to kapitalna rzecz jest. Ta książka, pełna empatii pochwała wolności, bezinteresowności i zachwytu nad światem przy wszystkich jego niedoskonałościach, jest tego dowodem.Tomasz Sikora m�głby z powodzeniem obdarować swymi przygodami jeszcze wiele os�b. Żył w kilku epokach i na kilku kontynentach, poznał sławy i tych, kt�rych z reguły na ulicy staramy się nie zauważać lub wręcz unikamy. Sam także przyjmował r�żne wcielenia. Fotografowanie jest jak rozmowa. Nie rozmawiasz ze wszystkimi ludźmi na raz, tylko z jednym człowiekiem i ciągniesz rozmaite wątki, żeby jak najwięcej o nim opowiedzieć ? tłumaczy. I taka też jest ta książka, ?fotografująca? Sikorę ze wszystkich stron przy okazji oglądania jego najsłynniejszych zdjęć: ludzi, rzeczy, krajobraz�w miejskich, natury od Polski przez paryskie metro po australijskich aborygen�w, kt�rzy nie fotografują się z powod�w religijnych. Jak udało mu się nam�wić ich do zdjęć? Podobnie jak słynących ze swej niechęci do obiektywu Wisławę Szymborską i Wiesława Myśliwskiego. Skąd mocne słowa, wedle kt�rych fotograf to oprawca, a fotografowany ofiara? Czemu każdemu należy zrobić minimum trzy zdjęcia i dlaczego medialne ?ścianki? to koszmar fotografowanego? Jakie doświadczenia pozwalają prowokująco twierdzić, że profesjonalizm to brak emocji i zarzynanie idei lub że studia psują ludzi?Przy słynnym zdjęciu psa, leżącego na grzbiecie wśr�d przechodni�w, Sikora podkreśla kapitalną, rozbrajającą rolę śmiechu w naszym życiu, a przy innym wspomina surrealne kampanie reklamowe z czas�w komunizmu, jak kalendarz FSO bez samochod�w. Fotografia niejakiego Proroka pozwala opowiedzieć o wniknięciu w świat polskich hippis�w, a podobizna Kazika Nożownika o cyrkowym sztukmistrzu, kt�ry z zasłoniętymi oczami rzucał nożami wok�ł kręcącej się na kole swojej partnerki ? sam Sikora r�wnież odważył się być obiektem jego cyrkowego popisu ? to tylko jedna z wielu przyg�d artysty w wiecznym głodzie życia. Artysty od siedemdziesięciu lat napawającego się jego bogactwem i gotowego na niemal każdą przygodę.Właściwie nie wiadomo, co w tej rozmowie ciekawsze. Nasza zmienna historia, kt�rej był świadkiem od powojnia i kt�ra pozwala mu w pewnym momencie opowiedzieć o tym jak został Misiewiczem PRLu i dlaczego nie chciałby fotografować ani Kwaśniewskiego ani Kaczyńskiego, czy wielki świat, kt�rego jest obywatelem, mając w biografii 20 lat życia w Australii, czy świetnie podana filozofia istnienia z poczuciem szczęśliwości chwili, organiczną koniecznością pomagania innym i chodzeniem absolutnie własnymi drogami. Sikora o wszystkim opowiada z tak bezpretensjonalną siłą, pełną anegdot i niewymuszonej mądrości, że udziela się czytelnikowi jego niepodrabialny optymizm:- Wiesz, co zauważyłem? Że kilkakrotne powt�rzenie przed zaśnięciem, nawet szeptem, ale tak, żeby słowa wyszły przez usta: ?o, jak wspaniale się czuję, jak mi jest dobrze?, działa kapitalnie.- Jak?- Tak, że się budzę rano radosny. Prawdopodobnie dobre słowa zaczynają naciskać odpowiednie klawisze w m�zgu.�
