Urszula Czartoryska Livres
Urszula Czartoryska était une historienne de l'art polonaise dont le travail s'est principalement concentré sur la photographie et l'art contemporain. Après avoir étudié l'histoire de l'art, elle s'est consacrée au journalisme et à la critique. Par la suite, elle a donné des conférences sur l'histoire de la photographie et a organisé des expositions internationales, contribuant de manière significative au domaine. Czartoryska a également dirigé le Département de photographie et de techniques visuelles au Musée d'art de Łódź, où elle a joué un rôle clé dans le développement et la présentation de ce médium.
Kazimierz Mikulski był artystą wszechstronnym. Uprawiał malarstwo i rysunek (również collage i ilustrację książkową), ale był też związany z teatrem jako aktor, autor utworów scenicznych, reżyser i scenograf. Debiutował w 1945 r. na I wystawie Grupy Młodych Plastyków w Zakopanem, a następnie wziął udział w kolejnej jej prezentacji – w październiku 1946 r. w krakowskim Pałacu Sztuki. Z tym środowiskiem, czołówką krakowskich artystów – Tadeuszem Brzozowskim, Marią Jaremą, Tadeuszem Kantorem, Jadwigą Maziarską, Jerzym Nowosielskim, Jerzym Skarżyńskim, Bogusławem Szwaczem i Erną Rosenstein był związany później przez całe swoje życie. W 1957 r. utworzyli oni wspomnianą Grupę Krakowską, dominującą przez długie lata w polskim życiu artystycznym. Było to jedno z najważniejszych zjawisk w sztuce polskiej drugiej połowy XX w.
Wznowione po niemal czterdziestu latach Przygody plastyczne fotografii były w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych książką kultową. Opowiadają i analizują dzieje przemian w sztuce pod naporem fotografii, którą zafascynowana była sztuka awangardowa.Wtargnięcie w krąg twórczości artystycznej zarówno fotografii dokumentalnej, jak i praktyki amatorskiej, ale także otwarcie nowych perspektyw dla wyobraźni i marzeń, rozciągających się między fotomontażem a fotografią naukową, nie mówiąc już o wszechobecności zdjęć w życiu codziennym, zmusiły sztukę do nowego zdefiniowania swoich społecznych ról. Czartoryska kreśli w swej książce kartografię terytoriów fotograficznych, które najsilniej inspirowały sztukę i najintensywniej oddziaływały na wyobraźnię artystów, skupia się na najcelniejszych zdjęciach i najwybitniejszych fotografach, pisze o fotografii jako o "mowie ludzkiej".