Andrzej Zawada Livres

Zbiór esejów i mniejszych form literackich głównie z lat 2011–2020. Wśród tekstów prof. Zawady znajdziemy omówienia dokonań najwybitniejszych polskich pisarek i pisarzy, m.in.: Olgi Tokarczuk, Wisławy Szymborskiej, Julii Hartwig, Jarosława Iwaszkiewicza, Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza, Mirona Białoszewskiego, Juliana Kornhausera czy Stefana Chwina. Eseistyczna narracja przeplata się z fragmentami osobistych zapisków z notatników, które również dostarczają wielu cennych spostrzeżeń o współczesnej, nieraz bardzo aktualnej, polskiej i europejskiej kulturze.Jest to niepozbawiona empatii i dystansu refleksja nad współczesną sytuacją Europy Środkowo-Wschodniej, jej kondycją intelektualną i moralną w trudnym okresie kryzysu wartości, odwołująca się także do dokonań wybitnych pisarzy europejskich, m.in. Imre Kertésza, Sándora Máraiego

Jeśli odchodzi ktoś, kogo kochałeś, pozwól mu odejść i zacznij żyć na nowo. Ta książka to krótka historia miłości, która trwała latami. To świadectwo wielkiej tęsknoty i historia o tym, jak każdego dnia na nowo traci się drugiego człowieka i uczy żyć w innej rzeczywistości rzeczywistości bez niej. Ile błędów może popełnić człowiek? Dlaczego czasami jedno słowo za dużo może pociągnąć za sobą konsekwencje, których brzemię trzeba będzie nosić przez pozostałą część życia? Jak to jest, że dwóch niewypowiedzianych słów można żałować bardziej niż czegokolwiek innego? Ta krótka historia miłości to dowód na to, że zdarzają się jeszcze szczere uczucia i ludzie, którzy kochając, nie oczekują niczego w zamian. A przede wszystkim ta książka to próba uświadomienia wszystkim złaknionym miłości ludziom, że jutra może nie być. Dlatego warto zadbać o dzisiaj To tacy mężczyźni pociągali mnie przez całe życie tacy, których trudno zrozumieć i trudno dotrzeć do ich wnętrza, a skoro Jedyna to fabuła oparta na losach mężczyzny moich marzeń, to jakże mogłaby mnie nie fascynować.

Pierwszy Bresław autor pisał przed laty. Starał się znaleźć wyraz dla swojego osobistego poglądu na wielowątko­wą i splątaną relację Polaków i Niemców, polskości i niemieckości. Po roku 1945 doświad­czeniem codziennym mieszkańców Wrocławia i Dolnego Śląska był tożsamościowy dyskomfort, wynikający z faktu umieszczenia ich egzystencji w przestrzeni historycznie obcej, politycznie zaakcep­towanej i kulturowo atrakcyjnej, bez względu na to, czy poświęcali mu oni więcej czy mniej uwagi i refleksji. Drugi Bresław jest trzykrotnie większy od swego poprzednika. W nowych szkicach autor próbował zapisywać ewolucję swojego doświadczania i rozumienia zagadnień lokalnych. Z nadzieją, że te zmiany podobne są do zmian zachodzących w świadomości wrocławian i Dolnoślązaków, że może siebie trakto­wać jak jednego z przechodniów, którzy widzą i do­strzegają to samo.

Worclaw, Wratislavia, Breslau, Wroclaw. Eigentlich sollte die Stadt heute Breslaw heißen, damit sich im Verwachsen der deutschen und der polnischen Namenshälfte ihr Wesen ausdrückt. Städte und Regionen entwickeln sich oder gehen unter, wachsen oder enden mitten in einer Epoche wie ein Gespärch mitten im Satz. Sie verändern ihre Ausdehnung und ihre Architektur. Im extremsten Fall wechseln sie auch ihre Namen, ihre Sprache und sogar ihre Bewohner - so geschehen in Niederschlesien nach 1945. Der Schriftsteller und Polonist Andrej Zawada, Jahrgang 1946, schildert die Ankunft in einem fremden Land, das ihm längst zur Heimat geworden ist, Er tastet sich behutsam an die komplexe Geschichte, Gegenwart und Zukunft einer europäischen Region. „Ich wage es nicht, die Rätsel zu lösen, die dieses Land hervorgebracht haben. Sicher sind sie eine Art Seele, sind immateriell, aber wir sind nicht sicher, ob dieses Immaterielle existieren kann. Zu glauben, daß es existieren könnte, ist viel sicherer als zu zweifeln, zweifeln aber schwieriger als glauben.“