Leszek Szaruga Livres

Leszek Szaruga - Przestrzenie literatury i okolice

José Martinez to młody meksykański historyk, który trafił do Polski na studia i który, nie tylko z powodów osobistych, nie może się od tego dziwnego kraju uwolnić. Nie może nawet wtedy, gdy przebywa poza nim. Uczy się polskości, próbuje zrozumieć nie tylko zawiłą historię tego państwa, ale również mechanizm władzy, która jeszcze trwa, ale zaczyna się już chwiać. Mistrzowska diagnoza systemu totalitarnego w wersji polskiej. Świetnie pokazane motywacje i decyzje prowadzące do działalności podziemnej. Analiza polskiego antysemityzmu, który przewija się przez naszą historię szczególnie w jej niezwykle ważnych momentach. To niezwykła opowieść o niezwykłych ludziach w niezwykłym czasie. Lektura obowiązkowa. Leszek Szaruga (właśc. Aleksander Wirpsza; ur. 28 lutego 1946) — polski poeta, tłumacz niemieckiej poezji, wykładowca uniwersytecki – historyk literatury, krytyk literacki. W latach 1979-1989 współpracował z sekcją polską Radia Wolna Europa. Od 1979 r. współpracował z 'Kulturą'. W latach 1987-1990 mieszkał w Berlinie Zachodnim, gdzie współpracował z sekcjami polskimi BBC oraz Deutsche Welle oraz czasopismami emigracyjnymi. Laureat Nagrody Kościelskich (1986) oraz nagrody literackiej 'Kultury' (1999). 2 czerwca 2009 z rąk podsekretarza stanu w MKiDN Tomasza Merty odebrał Srebrny Medal 'Zasłużony Kulturze Gloria Artis'. Autor powieści „Zdjęcie” i „Podróż mojego życia”.

Obszar kresowy ma olbrzymie znaczenie w historii wielu państw Europy Środkowo- Wschodniej i żyjących w tej przestrzeni narodów „bezpaństwowych”, jak Romowie czy Żydzi. Zapewne możliwe jest – choćby z perspektywy tradycji Wielkiego Księstwa Litewskiego – odczytywanie jego dziejów w szerszym kontekście, jaki proponuje przywoływane przez Jerzego Stempowskiego pojęcie „Międzymorze”, obejmujące nie do końca określone granicami tereny między Bałtykiem i Adriatykiem oraz Morzem Czarnym. […] Jedno zdaje się nie ulegać wątpliwości: mamy tu do czynienia z tyglem aspiracji politycznych i wpływów religijnych, zaś dynamika przemian nie znajduje chyba analogii w żadnym innym regionie świata. Sam fakt ścierania się – w różnych okresach – dążeń imperialnych takich potęg, jak Polska, Rosja, Niemcy, Austro-Węgry i Turcja, stanowi dla badaczy tego regionu wyzwanie niezwykłe. (fragment książki)

Leszek Szaruga - poeta, eseista, prozaik, tłumacz poezji niemieckiej, wykładowca uniwersytecki. Współredaktor czasopism Nowaja Polsza oraz Przegląd Polityczny. Laureat Nagrody Fundacji Kościelskich (1986) oraz nagrody literackiej paryskiej Kultury (1999).

Akcja powieści toczy się w latach 1947-1980, a kończy w momencie wybuchu strajku w stoczni szczecińskiej. Bohaterowie spędzają w Szczecinie dzieciństwo, potem wyjeżdżają na studia do różnych miast. Część z nich powraca, część osiedla się poza Szczecinem, niektórzy emigrują, także wskutek wydarzeń roku 1968, niemniej cały czas pozostają ze sobą w kontakcie. Splatające się losy bohaterów tworzą fabularną osnowę powieści, stanowiącą tło dla dyskusji i refleksji poświęconych przede wszystkim kwestiom tożsamościowym, ale też zagadnieniom związanym z losami Szczecina, Polski oraz z historią. Jednym z głównych motywów tych rozmów jest dążenie do przezwyciężenia poczucia prowincjonalności i uczynienia ze Szczecina centrum własnego, suwerennego świata, w którym przeszłość miasta włączona zostaje w jego życie współczesne.

Opatrzony niejako programowym tytułem zbiór tekstów znanego uczonego i poety Leszka Szarugi zawiera prace z lat 2008-2013. Autor od lat konsekwentnie diagnozuje nie tyle stan czy jakość współczesnej literatury polskiej, ile jej sens. Szuka jej związków z czasami minionymi, zwłaszcza z artystyczną epoką PRL-u, oraz tych cech, które nadają jej rys nowości, która niekoniecznie przekłada się na potocznie rozumianą nowoczesność. Próbuje ostrożnych, ale uderzająco trafnych syntez. Spośród głębokich i erudycyjnych opisów ważnych zjawisk artystycznych wyłania się niedostrzegany przez innych literaturoznawców i krytyków obraz literatury z jednej strony wpisującej się w postmodernizm, z drugiej stanowiącej wartość samoistną, ciekawą myślowo i ideowo, a przez to także atrakcyjną czytelniczo. prof. UKSW dr hab. Piotr Mldner-Nieckowski Społeczność ludzi parających się literaturą jest ponadczasową i niezależną od języka wspólnotą osób bezinteresownie i w poczuciu swobody dążących do prawdy artystycznej, to znaczy takiej prawdy, która wyraża się w zmiennych regułach użycia zasobów języka. Przy czym oczywiste wydaje się zastrzeżenie, że swoboda może być w granicach reguł ustanawianych przez pisarza także demonstracją samowoli i dowolności. W przypadku co się w historii zdarzało naruszenia zasad obowiązującego prawa artysta broniący swej swobody twórczej podejmuje związane z tym ryzyko, ale to już sprawa osobistej odpowiedzialności artysty, która związana jest z istotą uprawiania jego sztuki; ryzyko takie istniało zawsze, zmuszając do wyboru między kompromisem a wiernością sobie. Leszek Szaruga, z eseju Manifest multipoetyki

3 książka z serii Obecni wyboru wierszy dokonał Jarosław Jabrzemski Książka przygotowana na 5. Festiwal Dużego Formatu oraz z okazji 50-lecia pracy twórczej Leszka Szarugi

Przestrzenie dialogu - Szaruga Leszek, poeta i prozaik, tłumacz poezji niemieckiej i rosyjskiej, eseista oraz wykładowca w Katedrze Studiów Interkulturowych Europy Środkowo - Wschodniej UW. Autor trzech powieści, ponad 20 tomów poetyckich i wielu ksiażek eseistycznych oraz krytycznoliterackich.

Najnowsza książka poetycka Leszka Szarugi to poemat napisany w formie listu do matki. Jest jednocześnie zdaniem sprawy z dziwności świata, w którym przyszło poecie przeżyć 77 lat, być świadkiem gwałtownych przewrotów i powolnych przemian, w którym trzeba się konfrontować ze złem, jakie przynieśli ze sobą na planetę przedstawiciele homo sapiens, gdzie trzeba nieustannie pytać o jego źródło, ale też warto mieć nadzieję, wypatrywać olśnień pochodzących z kontaktu z innymi ludźmi oraz z lektur. List to bowiem także zapis ich czytania, momentów przykuwających uwagę; mamy tu zacytowane najbardziej zapadające w pamięć fragmenty, a w obszernym „przypisie-wypisie” także dłuższe urywki utworów, w większości przetłumaczonych przez Szarugę.