Jean Duvignaud Livres

Qui est-il, l’acteur, qui doue de réalité charnelle une fiction poétique et la rend parfois plus vraie que la vie ?Les passions que construit l’acteur avec son corps et sa voix évoquent l’extase de la transe ou de la possession. Comme l’élu des esprits, l’acteur s’isole du reste des hommes, pour accentuer, par le rire ou la violence, l’outrance individuelle d’un personnage, et communier par là avec un public. Est-il, comme le croyait Artaud, possédé par des fictions, lui, l’homme sous le masque, « l’hypocrite », le comédien ?A-t-on jamais démenti le mot d’Hésiode: « L’homme est le songe d’une ombre ? »Venant après Diderot (Le Paradoxe du comédien), Nietzsche (La Naissance de la tragédie) et Artaucfi (Le Théâtre et son double), L’Acteur est l’un des rares livres à se pencher sur ce « monstre » qu’est le comédien, envisagé également dans son histoire, des scènes du Moyen Age à Jean Vilar et Bob Wilson. Publié pour la première fois en 1965, cet ouvrage devenu un classique parait ici dans une édition remise à jour et complétée d’un avant-propos.

Depuis le temps que l'on se marie, il y a des cocus de toute espèce. Bruno a cependant cette particularité unique : c'est que Stella, qu'il adore, l'aime aussi et tient absolument à lui rester fidèle. Mais un regard mal interprété peut tout changer. Et, pour ne plus subir les affres de la jalousie, il va au-devant du malheur... en poussant sa femme à le tromper.

"L'or de la République", c'est le trésor du gouvernement républicain espagnol que la Résistance croit caché en France. Sous l'impulsion d'une jeune femme, Etty, des résistants français et des réfugiés espagnols forment un maquis qui prend le nom de "Grande Compagnie", dont l'un des buts est de retrouver "l'or de la République" afin qu'il serve plus tard à la libération de l'Espagne. Lorsque Etty est arrêtée, le commandement du maquis passe à Nicolas, ancien combattant de la guerre d'Espagne, qui fut l'un des convoyeurs du trésor et qui devient, sous le pseudonyme de "Bachelier César", le plus grand chef de la Résistance armée.Dans la "Grande Compagnie", et parmi les troupes allemandes qui la combattent, se retrouvent des personnages que nous avons rencontrés à Berlin en 1933 et en Espagne en 1937. Mais le kaléidoscope s'agite de nouveau, les entraînant tous dans une aventure grandiose et mystérieuse.

'W tej książce Duvignaud formułuje - po pierwsze - niezwykle sugestywną teorię święta, a święto to przecież środowisko wszelkich widowisk kulturowych i chyba nic bardziej niż ono nie zasługuje na miano społecznego performansu. Duvignaudowska koncepcja święta śmiało może być postawiona w rzędzie innych wielkich wizji socjologicznych czy antropologicznych, takich jak koncepcja communitas [...]. I jakimś odpowiednikiem Turnerowskiego procesualnego poglądu na społeczeństwo [...] jest z kolei - to po wtóre - wizja krążenia darów, podjęta przez Duvignauda z arcydzieła Maussa i tak twórczo przezeń rozwinięta, poświadczająca, że problem socjologiczny - szczególnie socjologii dynamicznej - jest zasadniczo problemem komunikacji: kwestią dynamiki relacji międzyludzkich. W Darze z niczego Duvignaud formułuje też - po trzecie - własną koncepcję transu, w myśl której doświadczenie to należy oddzielać od doświadczenia opętania czy owładnięcia kultowego [...]. Te trzy wielkie tematy: święto (albo protostrukturalna communitas), krążenie darów (albo sama chociażby dynamika, procesualność życia społecznego), trans (doświadczenie liminalności), tworzą kościec tej perspektywy antropologii kulturowej, którą jest antropologia widowisk. Koncentruje się ona na widowiskach kulturowych, ponieważ w tych zdarzeniach społeczeństwo jest rzeczywistym dzianiem się, staje się tu i teraz, aktualizuje się, ale w tej samej chwili - właśnie dzięki spełnianemu widowisku - z bezpośredniością charakterystyczną dla dramatu opowiada sobie o sobie samym, uświadamia sobie siebie we własnej narracji. Widowisko kulturowe można też nazwać performansem społecznym, ale takim performansem, w którym dokonuje się epifania prawdziwego bohatera antropologii - człowieka całkowitego'. z posłowia Leszka Kolankiewicza