Beyza Aksoy Ordre des livres

Siyam III – Küllerinden Külden doğan, ateşe aittir.Sırların ihtişamlı kafesi, içine aldığı masumu tehlikelerdenkorur sananlar; en büyük zararı bilinmezliğin verdiğinin farkına vardığında artık gerçekleri konuşmak için çok geçtir.Ne zaman aydınlatmayı bıraktı ay geceyi de; bu karanlığınınkucaklamasına izin verdin zayıf ve yorgun bedenini?Dönme dolap durduğunda.Göğüs kafesinin, güvende tutabilecekmişçesine içine sakladığı o zavallı kalbini nerede bir yabancının acımasız ellerine teslim ettin?Hüzzam makamında.Ve o kulağında çınlayan aynı eski ninni uykuya yatırmadığında seni artık geceleri, dört duvar arasında tek başına; bir adam boyu toprak yutmuş gerçekler kanlı canlı ne zaman karşına dikildi?Masallara inanmayı bıraktığında.

Sözleri silah etmiş kadın, elindeki silahın tetiğine baskı uygulayan parmağını titretmez; gözü karadır. Sözleri silah etmiş bir adam ise eli tetiğe değdiği ân tereddüt edeceğini bildiğinden gözü kapalı ateş eder; zorunda bırakılmıştır. Tüm hayatını geride bırakıp gerçeğin peşine düşen ve tehlikenin koynuna atılan Karaca, varlıklarını hissettiği ama ismini koyamadığı sırların üzerine kapıları kapatıp korkularının onu dört duvar arasına hapsettiği yeni hayatında; geleceğinin, geçmişini eşelediğinden habersiz şimdi. Usulca estiği için üşütmediğini düşündüğü o kış rüzgârı, öfkenin alevlerini harlıyor. Yalanlar söyleniyor, sırlar tutuluyor, gerçekler saklanıyor. Gece çöküyor. Karanlığın, sevdiği kadının elini kolunu bağladığını gören Kunt Vidar Karyeli, ipleri eline alıyor.

“Sence Sezen Aksu kime diyor aykırı çiçek diye?” “Kalana besbelli.” “O zaman gitmek icap eder.” “Herkes gitmiş diye gidilir mi?” “Herkese inat kalınır mı?” Dünyanın en boğucu sabahları, uyanmak istemediğin bir güne gözlerini açmanla başlar. Eninde sonunda çıkarsın o yataktan, kalkarsın ayağa... Ve yeniden uyuyabilmek için akşamın gelmesini beklersin. Tıp fakültesi dördüncü sınıf öğrencisi Karaca, öğrenim gördüğü hastaneye gelen çağrı ile yıllar önce evi terk etmiş abisinin boks müsabakasına gittiğinde pek de rayında olmayan hayatının tamamen rayından çıkacağından bihaberdi. Seçimler yapıldı. Kararlar verildi. Gece sona erdi. Boğucu sabahlar başladı... Ardından ona bir seçim şansı verildi: Ya ölenin gittiğini kabullenecek ve yasını sessizce, hayatına kaldığı yerden devam ederek tutacaktı ya da düşmanla işbirliği yapacak ve gerçekleri tırnaklarıyla kazıyacaktı geçmişin tozlu duvarlarından. Bir şüphenin peşinden... Kurşun kurda atıldı ama karacayı deldi.

İnsanları insanlar öldürür, silahlar değil. Bu devirde sözler işliyor cinayetleri, katiller değil.Beni başrolleri yakınlaştırmak için yazılan ikinci karakter, hikâyesini dinlemek istemediğin figüran olarak hatırlarsın. Ama herkesin bir hikâyesi vardır. Ve ben o sarışınım. Sen ise benden nefret ediyorsun.“Üşürken içimi sevgi ısıtmadı benim, hep çay ya da kahve içtim. Büyüdüm, büyüdüm...Büyürken sıcak şeylerle ısınamadığım kışlar geçirdim. Odamın kapısı bir gece yarısı çocuk masallarına hiç açılmadı. Bu yüzdendir belki de, yatağımın altındaki canavarlar her gece kafamda cirit atardı. Anneme söyledim, babama da... Susmayı böyle öğrendim: Saat 8'de, yemek masasında.”