Piotr Matywiecki Livres

W książce eseistycznej "Kamień graniczny" (1995) autor podnosi temat Holokaustu w aspekcie filozoficznym. Opierając się na dokumentach i dziennikach, ukazuje okrucieństwo oraz nicość tamtego czasu i życia w getcie warszawskim.

Biblioteka to nie tylko wielkie zbiorowisko książek, ale także szczególna atmosfera lektury, stan skupienia, czytelnicy o swoich specyficznych, niekiedy zaskakujących, nawykach i wędrówka myśli, która zaprowadzić nas może w miejsca zupełnie nieoczekiwane. Kiedy za opisanie fenomenu Starego BUW-u zabiera się taki erudyta jak Piotr Matywiecki, który w dodatku przepracował w tym miejscu wiele lat, możemy się spodziewać prawdziwej intelektualnej uczty.

Dzieło życia nagradzanego wieloma nagrodami Piotra Matywieckiego. W pisanym przez ponad trzy dekady poemacie autor wydobywa z zapomnienia postać mitycznego Palamedesa. Mianuje go patronem współczesności, a w jego losie dostrzega nie tylko zbrodnię leżącą u podstaw cywilizacji czy skrytobójczą siłę języka, ale też doświadczenie ludzi „martwo żyjących po Zagładzie”. Ta eseistyczno-poetycka opowieść to jedna z najcelniejszych diagnoz człowieczeństwa w naszych czasach.

W nowym tomie Piotr Matywiecki rozwija swoje poszukiwania poetyckie, przejawiając bardziej awangardowe niż dotychczas podejście do języka. Odnajduje nową poetycką przestrzeń wyrażania życia, a w jego wierszach daje się zaobserwować świadomość sprawczości słowa. Ma się wrażenie, że autor idzie na pojedynek z tym, co wymaga nazwania, z tym, co dostrzega, ale co wymyka się znanym kategoriom. Zniknął sen filmowany wyłączoną kamerą, rzucony na ekran poranka, o którym się nie śniło. Mój wierny Kamerzysto, lepiej ode mnie wiesz, że to, co się śni nikomu, jest mną na jawie. Na tom Do czasu składa się kilkadziesiąt wierszy przejmująca współczesna poezja na najwyższym poziomie.

Wiersze, które nie chcą się podobać, a błyszczą! Po trzech latach od premiery Do czasu jeden z najznakomitszych polskich poetów powraca z nowym tomikiem. Czym jest tytułowa SKRYTKA? To cały kosmos, a także wszechświat myśli ludzkiej, prywatne uniwersum poety, który bywa chłopcem, dorosłym mężczyzną i znów chłopcem bawiącym się w chowanego z samym sobą i ze światem. Poeta odnajduje rzecz, obraz, myśl, emocję — na pozór mało istotne — i wskazuje ich wartość w kosmicznym porządku rzeczy. Gdy konfrontuje różne punkty widzenia, to świat przegląda się w świecie, a na linii tego spojrzenia stoi człowiek. Całość (87 wierszy) składa się na bardzo przejmującą, wybitną współczesną poezję najwyższej próby.

Zbiór esejów o tożsamości żydowskiej i chrześcijańskiej ukazanych w wielu aspektach. Niektóre z tych szkiców maja charakter medytacji, inne są opisami twórczości poetów, pisarzy, myślicieli. Dyskretny watek przygody kogoś, kto należąc do żydowskiego i chrześcijańskiego świata, nie pozwala się ograniczyć podziałami tych światów, szuka w nich harmonii i wzajemnych naturalnych związków.

Tom poezji, który potwierdza bardzo wysoką formę artystyczną pisarza. Książka dla tych, którzy szukają w poezji głębokich, przenikliwych myśli i poruszających obrazów. Osobiste doświadczenia, obserwacje historii i współczesności autor przekuwa w paradoksy, zaskakujące puenty, które na długo pozostają w pamięci. Piotr Matywiecki (ur. 1943) – niezwykle ceniony poeta i eseista; każdy jego nowy tom jest poetyckim wydarzeniem. Poeta, który doskonale potrafi ożywić lirykę refleksyjno filozoficzną oraz znaleźć nowy sposób na pisanie o trudnych tematach, takich jak śmierć, przemijanie, tajemnica istnienia. Jego tom wierszy Ta chmura powraca (2005) znalazł się w finałowej siódemce literackiej nagrody Nike. Za tom Powietrze i czerń (2009) – oprócz nominacji do nagrody Nike i Gdynia – otrzymał nagrodę literacką Silesius. Za monografię o Julianie Tuwimie, pt. Twarz Tuwima (2007) otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia 2008.

Monografia znakomitego poety, człowieka, którego życie było swoistym sejsmografem, rejestrującym jawne i podskórne prądy ideowe ubiegłego wieku. Życiorys Tuwima, jego twórczość oraz mit, który funkcjonuje w naszej świadomości, stały się w tej książce podstawą do rozważań nad minionym stuleciem, i na odwrót: refleksja o epoce, w której żył autor Balu w Operze , pozwala lepiej zrozumieć rozmaite szczegóły jego biografii.

Najbardziej osobisty, najdojrzalszy i najpełniejszy tom poetycki Piotra Matywieckiego. Kilkadziesiąt wierszy układa się w poetycko-filozoficzny przekaz o historii, egzystencji i podstawowych pytaniach, które człowiek z wiekiem stawia w coraz bardziej surowy i niewygodny sposób. Celne pytania, bezkompromisowość i niezwykła umiejętność przekuwania historycznego i egzystencjalnego konkretu w uniwersalne, filozoficzne tropy czynią z tej poezji nie lada inspirującą lekturę. Przywoływane osobiste doświadczenie: od urodzenia w pożodze wojennej po otarcie się o śmierć, charakterystycznym dla Matywieckiego paradoksom przydają zwielokrotnionej siły i niwelują poetycki nawias, powodują, że intelektualny przekaz jest często równocześnie emocjonalny. Nieufność czy czujność poety względem słów, ich chybotliwości znaczenia jest tutaj często sprawdzana, na ile nie kryje się za nimi pusty przekaz. Intensywność tej poezji, dążenia, by dotknąć wymykających się śladów sensu powodują, że czyta się ją z dużym przejęciem.