Krzysztof Wons Livres

Kniha polského autora Krzysztofa Wonse představuje ve dvaceti kapitolách členěných vždy do tří částí pohledy na nejrůznější stránky fenoménu pokušení a jeho mechanismu působení na člověka. V prvním úseku je konkrétní podoba pokušení představena na základě biblického textu s líčením prvotního hříchu. Druhý krok vede k zamyšlení, co daná situace znamená pro člověka osobně, a ve třetím kroku jsme vedeni k tomu, abychom rozumem zpracovaný stav v modlitbě rozlišovali a vydali Bohu. Knihu uvítají ti, kteří už na duchovní cestě pokročili, stejně jako ti, kteří se na ní teprve odvažují prvních krůčků. Text je psán velmi srozumitelně, zprostředkovává však velice hutný obsah. Vždyť kdo z nás může tvrdit, že by se ho pokušení v jakékoli své podobě nikdy netýkalo?

Kolejny już zeszyt Przewodnika… składa się z kilku części. W pierwszej części o. Innocenzo Gargano podkreśla, że sercem lectio divina jest przede wszystkim słuchanie Słowa, które rozwija więź miłości między tajemniczą Osobą, która posługuje się księgą, a czytającym. Aby czytać Biblię, nie trzeba być specjalistą od pracy z tekstem, ale trzeba „mieć serce” do czytania tekstu Biblii. Druga część autorstwa ks. Krzysztofa Wonsa poświęcona jest towarzyszeniu uczestnikom w przełomowych momentach rekolekcji z Ewangelią św. Marka, które są pierwszym etapem czteroletniej formacji: Cztery Ewangelie jako cztery etapy dojrzewania chrześcijańskiego. Polecamy również Dodatek, w którym zamieszczona jest rozmowa z o. Gargano na temat praktykowania lectio divina we współczesnym świecie.

W oparciu o Ewangelię św. Łukasza możemy przeżyć rekolekcje w dynamice lectio divina. Tym razem autor, znakomity formator, prowadzi nas przez najważniejsze wydarzenia tej Ewangelii, wskazując na zawarte w niej orędzie Jezusa skierowane do uczniów.

To kolejna książka znakomitego formatora, który swoje rozważania opiera na Słowie Bożym. Tym razem przybliża nam Słowa z Księgi Rodzaju, a konkretnie historię dwóch braci – Kaina i Abla. Powszechnie z łatwością osądzamy Kaina jako zabójcę brata. Niewątpliwie tak jest. Autor książki zachęca nas jednak, aby wniknąć w głębię słowa, jakie kieruje do nad Bóg poprzez te historię. Kain, zabijając brata, zabił najbardziej życiodajną część siebie. Co było przyczyną tej zbrodni? Czy powszechny w dzisiejszym świecie kryzys relacji może mieć swoje źródło w tej historii? Jak uleczyć relacje w rodzinach, aby nie dopuścić do zbrodni? Nie wiesz od czego zacząć, zacznij od siebie.

Książka jest owocem kilkunastu lat współpracy Autora z kwartalnikiem 'Pastores'. Rdzeniem zebranych artykułów, medytacji, rozważań w formie lectio divina pozostaje słowo Boże, bez którego nie ma życia, rozwoju i formacji powołanych. Ono - zaświadcza K. Wons SDS - pragnie z nami żywej relacji i szuka drogi do naszego serca. Chce ożywiać i przemieniać się. Na mocy Bożego słowa ma się również opierać słowo głoszone innym.

Najbardziej kompetentna książka o końcu świata!„Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 7).To najnowsza pozycja salwatoriańskiego mistrza duchowości, ks. Krzysztofa Wonsa. Choć temat publikacji aktualny, mogłoby się wydawać, że również opisany na wiele sposobów, ale nie przez tego autora. Koniec świata, czasy ostateczne, apokalipsa – co nowego można jeszcze o nich pisać?... Znamy katastroficzne wizje końca czasów, czujemy strach przed sądem ostatecznym, ale oddalamy go od siebie, bo przecież tyle pokoleń minęło, to i nas nie dosięgnie.Pierwsze wspólnoty kościelne z nadzieją wyczekiwały tego dnia, my dziś boimy się nawet o nim myśleć. Postrzegamy go w kategoriach katastroficznych, co wyraża chociażby termin: „zagłada świata”. Czy rzeczywiście końca świata mamy się bać? Czy można się do niego przygotować?Autor, posługując się metodą lectio divina, pomaga nam w zrozumieniu mowy eschatologicznej Jezusa. Przypomnienie i odkrycie jej właściwego znaczenia jest konieczne do zrozumienia, czym będzie koniec świata i jak mamy się do niego przygotować. „Czuwajcie!” – mówił Jezus do swoich uczniów. Ksiądz Krzysztof zachęca do analizy swoich postaw: Czy kochamy Boga, naszego Ojca? Czy jesteśmy miłosierni względem bliźnich? Czy stosujemy się do przykazania: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego?”.

Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za mną i Ja daję im życie wieczne (J 10, 27-28a) Rozważania zawarte w tej niewielkiej książce są znakomitą pomocą do przeprowadzenia wieczornej modlitwy. Zachęcają do codziennego czytania Pisma Świętego i szczerych rozmów z Jezusem, który leczy wszelkie rozdarcia i przebacza każdy grzech. Szczere rozmowy, które autor prowadzi z Jezusem, pomagają: Uspokoić i oczyścić swoje serce Usłyszeć głos mówiącego Boga Zbadać i poznać swoje serce.

W historii Piotra zawsze znajduję motyw odpowiedni do modlitwy. Uczy mnie wyrażać przed Bogiem najgłębsze rozterki serca. Jego rozmowa z Jezusem nad jeziorem Tyberiadzkim, która kończy się wezwaniem: „Pójdź za Mną”, nie pozwoliła mi pożegnać się z Piotrem. Oczami wyobraźni widziałem jego oczy wykąpane w łzach bólu i szczęścia, i poczułem jego silne pragnienie, aby pozwolić się wreszcie opasać przez Innego, i poprowadzić, dokąd nie chce.Ze WstępuAutor zaprasza do przeżycia kolejnych wyjątkowych rekolekcji lectio divina ze św. Piotrem. Tym razem będziemy kroczyć za Piotrem, apostołem głoszącym Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie zmartwychwstałym. Naszą drogę rozpoczniemy o poranku wielkanocnym w Jerozolimie – sercu pierwszej wspólnoty chrześcijan, a zakończymy w Rzymie – centrum Kościoła powszechnego. Piotr, apostoł Kościoła Jerozolimskiego, jako pierwszy przeszedł tę drogę i stał się fundamentem – Skałą.

Najpierw poznawałem Kościół w domu, teraz spotykam dom w Kościele. W domu uczyłem się przyjmować Kościół, w którym jest ludzka słabość; poznawałem Kościół nielukrowany i niewybielany, Kościół grzeszników. W takim właśnie Kościele blisko mi do Boga. Bliżej mi do Niego, ponieważ jest Kościołem zranionym tak jak ja. Kościół rozpoznaję, podobnie jak Jezusa, po jego ranach, a nie pomimo ran.

Szymon Piotr i Judasz Iskariota. Sporo ich łączyło. Przede wszystkim fascynacja Mistrzem i Jego miłość. Obydwóch Jezus umiłował do końca. Mieli jedno powołanie, ten sam wybór życiowy, wspólnotę uczniów i misję. I Piotr, i Judasz posiadali władzę leczenia wszelkich chorób. Obaj doświadczyli także kryzysu powołania, rozczarowania Jezusem, buntu, odejścia od Mistrza. Ale tylko Piotr wrócił do Jezusa… Prawdziwa lekcja życia i Miłosierdzia.