Alain Quilici Livres

Osm století nás odděluje od svatého Dominika, avšak jeho lidskost, jeho citlivost, jeho dynamismus se nás dotýkají. Když ho lépe poznáme, více si ho zamilujeme, jako ho milovali jeho sestry a bratři v řádu. Poznali ho jako výjimečného člověka, heroického v modlitbě, neúnavného v kázání, náročného k bratřím, svědomitého v práci, ustavičně na cestách, nikdy v odpočinku. Dominik byl učitel. Měl hluboké intuice a dokázal je naplnit, vtisknout jim tvar. Plně se věnoval péči o bližní, vedl je a doprovázel v jejich křesťanském životě. U tohoto duchovního učitele se můžeme učit také my.

Jakmile se někdo setká s Bohem, objeví se u něho silný pocit strachu. Vyplývá to z toho, že Bůh je Bůh, tedy nesouměřitelný s lidmi. Jestliže však důvěra člověka vůči Bohu poroste, povaha jeho strachu z Boha se změní. Bůh již nebude Soudcem, stane se Otcem, kterého člověk ctí a od něhož nechce být odloučen.

Jestem katolikiem niepraktykującym', czy nawet częściej: 'Jestem wierzącym niepraktykującym', to sformułowania, które wcale nie należą dziś do rzadkości. Wielu ludzi odnajduje się w tego rodzaju deklaracjach. Nabrały one cech utartych formuł. Przestają nas nawet zdumiewać. Wręcz porażają swoją banalnością. Denis La Balme, jako filozof, postanowił rozważyć na nowo znaczenie powyższych sformułowań. Alain Quilici, dominikanin, autor wielu książek, nie pozostał natomiast obojętny wobec faktu, że praktyki religijne traktowane są jako opcja, którą da się pominąć. Rozważania obu autorów wzajemnie się dopełniają, podejmując istotny dziś temat: Po co praktykować, gdy się wierzy?