Erwin Mortier est un poète et écrivain flamand. Son œuvre se caractérise par une perspicacité profonde de la psyché humaine et des relations sociales. Le style de Mortier est souvent décrit comme lyrique et introspectif, abordant fréquemment des thèmes tels que la mémoire, l'identité et la fugacité. Les lecteurs apprécient sa capacité à évoquer des émotions complexes et des atmosphères avec une délicate sensibilité linguistique.
Exploring themes of protection and solace, this publication delves into De Bruyckere's recent artwork inspired by the angelic figure, conceived during the isolation of the COVID-19 pandemic. It reflects on the emotional and psychological impacts of the crisis, showcasing how art can provide comfort and connection in times of loneliness.
While the Gods Were Sleeping is a novel about the magnitude and impact of the First World War, the recollections of which are recorded in the notebooks of the elderly Helena. The young Helena is sent to her uncle’s country house before the war, and from here she witnesses scenes of indescribable horror. But it is also where she meets Matthew again, a British Army photographer who she goes on to marry. This is a story not about spectacular events; rather, Mortier is concerned with writing about war, history and the past with great empathy and engagement, and with a mixture of melancholy, qualification and resignation.
This translation originally published: London: Harvill, 2003.
One day, the author's mother no longer remembers the word for 'book'. This seemingly innocuous moment of distraction is the first sign of the slow disintegration of her mind. As Alzheimer's disease sets in and language increasingly escapes her, her son attempts to gather the fragments of what she has become, writing a moving, loving chronicle of the gradual descent into dementia of someone who 'no longer knows who she is, where she is or what will happen'.
This translation originally published: London: Harvill, 2001.
Shutterspeed first published in Dutch as Sluitertijd by Cossee in 2002--Title page verso.
Doceniona przez krytykę, najbardziej osobista i najbardziej przejmująca książka belgijskiego pisarza to poetycki zapis walkiz Alzheimerem, chorobą, z którą nie sposób wygrać. Zapada na nią matka Mortiera. Autor pisze o tym językiem pełnym emocji i poezji najwyższej próby.
Een stokoude vrouw die de dood voelt naderen blikt terug op haar kinderjaren, de liefdes die ze heeft gekend, haar huwelijk en de jaren van de Eerste Wereldoorlog die ze met haar moeder en haar broer in Frankrijk doorbracht. Gaandeweg ontstaat een intiem panorama van België, haar onduidelijke vaderland. Aan geen van de gebeurtenissen wil ze meer nadruk geven dan aan andere. Ze hunkert slechts naar een oneindig lange zin, "die al wat er is in zich opneemt, zoals een hofdame uit de pruikentijd, in wier lokken een armada van parels kapseist, haar talloze rokken optilt terwijl ze de trappen van de opera betreedt – of de ladder naar het schavot."Godenslaap, de vijfde roman van Erwin Mortier, speelt zich af op het raakvlak tussen de grote geschiedenis en de kleine mensenlevens, tussen taal en wereld, verbeelding en werkelijkheid, tussen geschiedschrijving en verhalend proza.
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. De zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een literair en universeel meesterstuk dat veel verder reikt dan het ziekbed van zijn moeder. Gestameld liedboek is een rauwe en tegelijk tedere elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.
Joris wächst bei Onkel und Tante auf; sein Vater ist früh gestorben, die Mutter nach Spanien gezogen – viel mehr weiß Joris nicht über sie. In Stuyvenberghe, seinem Dorf, geht es beschaulich zu; der Kirchturm schaut seit Jahrhunderten schläfrig auf die Häuser herunter, und selbst das Schloß mit den hohen, dunklen Zypressen verfällt auf pittoreske Weise. Bis der Gemeinderat eines Sommers bekanntgibt, daß die Gräber auf dem Kirchhof wegen Umbauten verlegt werden müssen. Das heißt: auch das Grab von Joris’ Vater. Von dem hat Joris die allerschönste Vorstellung – und eine alte Keksdose mit wenigen Fotos, der Rest ist: unscharfe Erinnerung, Wunsch, Erfindung und die Geschichten der Verwandtschaft. Als Joris sich in diesem Sommer zum ersten Mal verliebt, wird das Unterscheiden von Erträumtem und Erlebtem, von Wunsch und Realität noch schwieriger. Erwin Mortier erzählt Joris’ Suche nach der eigenen Geschichte, der eigenen Identität mit einem feinen Ohr für Stimmungen und psychologische Details; beschreibt mit meisterhafter Eleganz, wie Joris seine Kindheit anhand von alten Fotos zu rekonstruieren versucht – und nach und nach die feinen Risse in den Bildern erkennt, die er sich von seinem Vater, dem Dorf und der Liebe gemacht hat.
