Het hele werkzame leven van Boris Dittrich staat in het teken van zijn strijd voor gelijke rechten en lhbt-emancipatie. In de jaren tachtig helpt hij als advocaat homoseksuelen die hun partner hebben verloren aan aids. Na een tijd als rechter te hebben gewerkt, is hij van 1994 tot 2006 Tweede Kamerlid voor D66, waarvan de laatste drie jaar als fractievoorzitter. Als openlijk homoseksueel parlementslid legt hij zich toe op de rechten van lhbt’ers en de openstelling van het burgerlijk huwelijk. Met succes want op 1 april 2001 trouwt de Amsterdamse burgemeester Job Cohen de allereerste homoparen ter wereld. In Mandaat blikt Dittrich terug. Prachtig schrijft hij over zijn ouders, over zijn vader die in 1948 vanuit Tsjecho-Slowakije naar Nederland vluchtte, over zijn vriendin met wie hij bijna trouwde, en over zijn coming-out, die verre van ideaal was. Bovendien schetst Mandaat ook een bijzonder tijdsbeeld: van het Amsterdam in de jaren tachtig en negentig, toen de aidsepidemie hard toesloeg, van de tijd van de paarse kabinetten en van de roerige politieke jaren daarna, toen de moord op Pim Fortuyn de Nederlandse politiek definitief veranderde. We volgen Dittrich over de wereld voor zijn werk als internationaal jurist en het verhaal eindigt in Den Haag, waar hij weer in de politiek actief is.
