Johanna Spaey est une journaliste et écrivaine flamande dont l'œuvre se caractérise par une observation aiguë du monde qui l'entoure. Son écriture explore souvent des relations humaines complexes et des questions sociétales avec un sens du détail et une profondeur psychologique. En tant que journaliste, elle apporte une précision factuelle et une capacité à saisir l'essence de ses sujets dans ses créations littéraires. Ses textes sont appréciés pour leur style distinctif et leur aptitude à captiver le lecteur dans les récits.
Op een hete augustusdag wordt een oorlogsveteraan met ingeslagen schedel gevonden. Als Sara Sondervorst, de dorpsarts, een poging doet om de moordenaar te vinden, blijkt al snel dat de dode man de perfecte 'haatverzamelaar' was. Vrouwengek, vechtjas en laffe soldaat...Kortom: niet een man die veel tranen verdient. De hardheid van de eerste wereldoorlog wordt hier prachtig verweven met strakke dialogen, erotiek en humor.
Voor Marieke is 1914 een dood jaar, ook al staat de wereld in brand. Na de inval van de Duitsers in Leuven, vlucht ze naar Nederland nadat haar ouders en kinderen voor haar ogen werden vermoord. Ze is niet de enige Belg die de grens over wil, maar haar vlucht brengt geen troost of opluchting. Ze stapt bijna letterlijk een nieuwe oorlog binnen als ze werk vindt in een hotel in Oosterhout, eigendom van een weduwe met drie kinderen. Marieke is ‘onwelvoeglijk’. Ze denkt met haar lijf en hoopt dat mannen haar dode kinderen uit haar hoofd zullen verjagen. Uiteindelijk wordt ze verbannen naar een vluchtelingenkamp. Sybille, de dochter des huizes, ontdekt intussen dat haar liefde voor een gevluchte Belgische officier, geen kant op kan. Loopgravenliefde. Het duurt tot lang na de oorlog, wanneer zij op haar beurt naar Leuven reist, voor ze grip krijgt op de pijn die haar passie heeft veroorzaakt. Vlucht speelt zich af in de schaduw van de Groote Oorlog en brengt het verhaal van een andere oorlog, dat van vluchtelingen in een land dat hen eerst met open armen ontvangt, maar dat daarna steeds minder gastvrij wordt. De vijand heeft er een gezicht, maar liefde moet anoniem blijven.