As a child, the distinguished historian the author was sent first to the ghetto of Theresienstadt and then to Auschwitz. As one of the few survivors he has spent much of his life studying Nazism and the Holocaust, but always as a discipline requiring the greatest coldness and objectivity, with his story set to one side. This title tells his story.
This collection of essays explores the historical and philosophical significance of German and Jewish history over fifty years. Kulka employs empirical methods to examine the Holocaust's unique impact, integrating it into broader Jewish and universal narratives while analyzing societal attitudes and the suffering endured by Jews under Nazi policies.
Podtitul: Zkoumání paměti a imaginace Renomovaný historik Otto Dov Kulka byl jako devítiletý chlapec internován nejprve v terezínském ghettu a odtud o rok později deportován do tábora smrti v Osvětimi. Jako jeden z těch, kdo přežili, zasvětil podstatnou část svého života studiu nacismu a holocaustu. Ve svých vědeckých pracích důsledně dodržuje nezaujatost a střízlivý odstup od vlastního příběhu. Dávné osobní zážitky ho přesto neustále dohánějí a i po mnoha letech se mu vracejí jako živé představy a reminiscence na hluboké dětské trauma, s nímž se dodnes úplně nevyrovnal. Kniha Krajiny Metropole smrti je výsledkem jedinečného a působivého experimentu člověka hledajícího způsob, jak pochopit svoji minulost a naši historii.
Het verhaal van Otto Dov Kulka, die als joodse jongen de gruwelen van Auschwitz heeft overleefd. Dov Kulka wordt na de oorlog hoogleraar geschiedenis aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, met als specialisatie de Holocaust. Eind jaren zeventig komt Dov Kulka voor het eerst terug in Auschwitz. Pas in het begin van de jaren negentig vat hij de moed op om zijn herinneringen op papier te zetten. Maar nu pas is de tijd voor Dov Kulka gekomen om het te publiceren. Otto Dov Kulka heeft een uitzonderlijk en uniek boek geschreven: een persoonlijk verhaal waarin zijn herinneringen aan de gruwelen van het concentratiekamp zijn opgetekend, maar waarin hij tegelijkertijd reflecteert op de werking van het geheugen en de verbeeldingskracht. De herinneringen aan de 11-jarige jongen in het kamp stroken niet altijd met de feitenkennis van de professor. Wat doet het geheugen met de feiten en wat is de rol van de verbeelding? Landschappen van de dood is een persoonlijk verhaal, maar het heeft een universele uitstraling en vormt een nieuw en bijzonder hoofdstuk in de geschiedenis van de Holocaustliteratuur.