Nie jest to zwykła biografia, a może nawet nie jest nią w ogóle. W tej „złej
historii dobrze opowiedzianej”, jak pisała o swoim życiu Agnieszka Osiecka,
jestem tylko przewodnikiem po miejscach, któreuznałam za znaczące. Wysłuchałam
rozmów Agnieszki samej z sobą i starałam się słowem wyreżyserować spektakl z
zapisanego życia, bo jak mówiła, „wszystko, co piszę, jest o mnie”.
Rozmawiałam też z wieloma jej przyjaciółmi, bez pomocy których ta książka nie
mogłaby powstać. Dzięki Agacie Passent, która umożliwiła mi zapoznanie się ze
złożonym w depozycie Muzeum Literatury archiwum matki, mogę przedstawić
czytelnikom fragmenty niepublikowanych dotąd pamiętników, listów, zapisków,
piosenek i wierszy. To, co napisała Agnieszka Osiecka, jest w tej książce
najważniejsze. Zofia Turowska Zofia Turowska – dziennikarka, współautorka
książek Kto tu wpuścił dziennikarzy (1985), Filmówka (1992), Zespół TOR
(2000), w 2005 roku wydała książkę Gniazdo. Rodzina Onyszkiewiczów. Wydane w
2000 roku Agnieszki. Pejzaże z Agnieszką Osiecką okazały się bestsellerem.
Dlaczego teraz książka o Holoubku? Bo ciągle żyje w naszej pamięci. Bo był i
nadal jest kimś więcej niż wspaniałym aktorem. To znaczące sceny z jego życia,
to Gustaw na tle historii, we wspomnieniach rodziny, przyjaciół i kolegów,
bardziej codzienny niż pomnikowy: mąż, ojciec, dziadek, mądry, urokliwy
człowiek, zwyczajnie nadzwyczajny przyjaciel, niezwyczajny kibic, kompan do
brydża, pokera, niezwykły opowiadacz dykteryjek. Dżentelmen o magnetycznym
głosie i uwodzicielskim spojrzeniu. Człowiek mądrego słowa, riposty, dowcipu.
Inteligent. Kreował życie, jakiego pragnie. Patrzył do przodu, nie za siebie.
Potrzeba nam takiego pokrzepiającego portretu... To, o czym myślał, pisał,
mówił, jest w tej książce najważniejsze i ciągle aktualne. Ma się wrażenie, że
Holoubek nie odszedł do następnego życia, lecz pozdrawia nas ciągle z drugiego
brzegu...
Najlepszy z dotychczasowych portret Agnieszki Osieckiej artystki, poetki,
matki, żony, kochanki, dziennikarki i ówczesnej celebrytki PRL-u. Nie jest to
jednak typowa biografia. Zawiera liczne wspomnienia przyjaciół Osieckiej,
fragmenty jej pamiętników, opowiadań i wierszy, a także archiwalne zdjęcia
wykonane przez samą Osiecką. Odkrywa nieznane fakty i przypomina te, które
zatarł czas. Agnieszka Osiecka urodziła się w rodzinie, dla której kultura
była jak powietrze. W ich domu spotykała się śmietanka towarzyska może dlatego
we wczesnej młodości zaczęła pisać pamiętnik (fikcyjny, w co nie chcieli
wierzyć rodzice). Gdy ojciec opuścił ją i matkę, wszystko runęło: później to
jego obwiniała za swój brak pokory. Zofia Turowska zebrała bardzo różnorodny
materiał, a pisząc bezpretensjonalnie, nie wkracza w zbędne dywagacje.
Pokazuje Osiecką pełną życia, wolną, niedającą się ograniczać konwenansom,
lecz historie licznych perypetii miłosnych, skandali, związków małżeńskich i
partnerskich opisuje z wyczuciem i dyskrecją. Są ludzie, których nie umiemy
opowiedzieć twierdziła Osiecka. Turowskiej udało się jednak opowiedzieć
Agnieszkę. Dla kochających poezję pozycja obowiązkowa. Dla nieprzekonanych tym
bardziej. Na antenie TVP od marca będzie można obejrzeć serial w dużej mierze
oparty na Agnieszkach w gwiazdorskiej obsadzie. Zofia Turowska absolwentka
wydziału dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Dziennikarka Magazynu
Filmowego, łódzkiego oddziału Trybuny Ludu, Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego i
Krajowej Agencji Wydawniczej. Członkini ZAiKS. Autorka sagi rodziny
Onyszkiewiczów Gniazdo; współautorka kultowego reportażu dokumentu o
wydarzeniach w Stoczni Gdańskiej w 1980 roku Kto tu wpuścił dziennikarzy?,
faktograficznych powieści: o łódzkiej Szkole Filmowej Filmówka oraz Zespole
Filmowym TOR, biograficznej opowieści Beaty Tyszkiewicz Nie wszystko na
sprzedaż. Dla Marginesów napisała opowieść o Zofii Nasierowskiej
Fotobiografia, biografię Janusza Majewskiego, a także otoczyła literacką
opieką książkę Magdaleny Zawadzkiej Gustaw i ja. Przygotowuje biografię
Gustawa Holoubka.
Pierwsza biografia Janusza Majewskiego - reżysera, scenarzysty i pisarza.W
ruchomym obrazie zadurzył się, potem zakochał, wreszcie rozmiłował i trwa w
tej miłości, z kt�rą jest mu dobrze. To kobieta jego życia...Od dzieciństwa
towarzyszy mu przeczucie, że kino to będzie jedna z najlepszych rzeczy, jakie
go spotkają. W zasadzie jego drugie życie. Jako siedmiolatek dostał na
gwiazdkę dziecięcy projektor filmowy, p�źniej chciał zdawać do film�wki, ale
skończył architekturę w Krakowie.Miłość do kina okazała się jednak silniejsza.
W 1960 ukończył Wydział Reżyserii. Dziś ma swoją gwiazdę w Alei Gwiazd na
ulicy Piotrkowskiej w Łodzi. W 2012 roku został uhonorowany nagrodą 'Orła' w
kategorii 'Za Osiągnięcia Życia', a w 2013 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu
Odrodzenia Polski.
