Sen cennetin varlığından gurur duy, ben cehennemi istiyorum. Yağan kar şiddetini gitgide artırıyor, koyu renk saçlarıma tutunan kar tanelerinin sayısı çoğalıyordu. Konuşmadı, konuşmadım. Sessizlik... Aramızda her daim geçerli olan bir alfabeydi sessizlik. Ben de bu alfabeye bir kez daha boyun eğdim ve uzun, titreyen parmaklarımı avuçlarımın içine bastırdım. Elimi yanıma indirdiğimde avuçlarımda eriyen kar yere damladı... Rengi, kan rengiydi.Rengi, kaybın rengiydi.Rengi, bir cinayetin rengiydi.
Yaşamın suda başladığını biliyor muydun? O karanlık derinlikte hüzünlü bir mucize. Yaşamın varoluşa öğrettiği ilk gerçek yalnızlıktı. Ağır adımlarla loş ışığın aydınlattığı odaya girdiğimi, yavaşça ona doğru yürüdüğümü, yatağın başında durup ona baktığımı hayal ettim. Bazen uykusunda huzursuz olurdu, çoğu zaman buna kayıtsız kalırdım. Beni ilgilendirmezdi, ilgilendirmemeliydi. Ona kıyamadığım gecelerde ilk önce kendime sinirlenerek tavana bakar, ardından onu kollarımın arasına çekerdim. Huzursuzluğu kaybolurdu. O, kollarımda habersizce, huzurla uyurken ben bu gecelerin sonumuzu getireceğini bilirdim. Suda başlayan yaşama suda son vermek… YAZAR HAKKINDA 13 Şubat 1997 tarihinde dünyaya gelen Öznur Yıldırım, YABANCI serisiyle yazarlık kariyerinde ilk adımlarını atmış, Yabancı: Şahmeran ve Yabancı: Veyl kitaplarının ardından seriyi Yabancı: Elyel’le tamamlamıştır. Çeşitli edebiyat yarışmalarında dereceleri olan yazar Ankara’da yaşamakta ve psikoloji eğitimi almaktadır.