Erik Schmidt Livres

The story of the top-scoring ace in history, a Luftwaffe pilot named Erich Hartmann who totalled 352 kills.

Publikation anlässlisch der Ausstellung „Erik SChmidt - Folge den Markierungen“ im Herz- und Diabeteszentrum NRW, Bad Oeynhausen 2019.

Czarny tulipan to dramatyczna opowieść o najlepszym asie myśliwskim w historii - pilocie Luftwaffe Erichu Hartmannie. Opowiada ona również o tym, jak w czasie zimnej wojny historia jego służby Hitlerowi uległa uproszczeniu i stała się jednym z elementów mitologii Zachodu. W ciągu ponad 1404 lotów bojowych Hartmann osiągnął oszałamiającą liczbę 352 zwycięstw powietrznych, a jego kariera obfitowała we wszelkie dramaty, jakich można by się spodziewać. Były wśród nich loty myśliwskie nad zamarzniętym frontem wschodnim, pijackie wizyty w Orlim Gnieździe Hitlera, dekada niewoli w straszliwych radzieckich łagrach oraz dalsza służba wojskowa podczas zimnej wojny, zakończona w atmosferze konfliktu i frustracji. Kiedy zaś druga kariera Hartmanna zaczęła się załamywać, roztoczyła nad nim opiekę sieć autorów i komentatorów, osobiście zainteresowanych jego dobrem i reputacją. Ludzie ci, przeważnie Amerykanie, publikowali obszerne, czołobitne opracowania o Hartmannie i jego elitarnym bractwie pilotów Luftwaffe. Wraz z każdą wydaną drukiem historią o powietrznych walkach dziedzictwo Hartmanna stawało się coraz wznioślejsze i coraz mniej kontrowersyjne, a skomplikowana kwestia jego służby dla nazistowskiego reżimu odeszła w pomrokę dziejów. Uproszczona, jednowymiarowa relacja o jego życiu - pozbawiona trudniejszych pytań o oddanie i służbę Hitlerowi - przez prawie całe pokolenie pozostawała niekwestionowana. Czarny tulipan odkrywa dwuznaczną prawdę tyleż o Hartmannie, co o całym Wehrmachcie: wielu z tych ludzi nie było ani stuprocentowymi nazistami, ani rycerzami bez skazy. Byli skomplikowani, pełni sprzeczności i trudni do zdefiniowania. Niniejsza książka przedstawia złożoną postać zamiast heroicznej karykatury, do której przywykliśmy, i stawia tezę, że schludne, wygładzone opowieści o heroizmie takich ludzi jak Hartmann, które nam dziś po nich pozostały, mówią równie wiele o swoich twórcach, co o samych bohaterach.

Erik Schmidt, gestorben 1986 in Haldensleben/ Bezirk Magdeburg, war evangelischer Pfarrer. Er wurde 1943 zum „Dr. theol.“ promoviert im Zusammenhang mit seiner Arbeit über die Gotteslehre Hegels. Diesem Philosophen widmete er sich auch weiterhin, beschäftigte sich daneben aber viele Jahre hindurch mit der Gedankenwelt Goethes. Dessen Ansichten und Erkenntnisse suchte er umfassend kennenzulernen. Zur eigenen Klarheit und zur Hilfe für etwa Interessierte stellte er systematisch zusammen, was Goethe in seinen Werken und in Gesprächen mit Zeitgenossen über Religion und Weltanschauung geäußert hat. So entstand ein Manuskript mit diesen Kapiteln: Die Religion – Das Christentum – Die Philosophie – Die Erkenntnistheorie – Der Gottesbegriff – Gott und die Welt – Das Übel und das Böse (Theodizee) – Die Ethik – Religion und Kunst – Das Problem der Unsterblichkeit – Die Erlösung. Dabei ging es ihm nicht darum, Goethes Gedankenwelt zu beurteilen, sondern sie zu verstehen, wenngleich er seine Verehrung des Dichters nicht verschweigt. Diese Art der Darstellung war es auch, die das Gefallen von Prof. Genest (Rostock) fand. Dieser las vor einiger Zeit das Manuskript und urteilte, daß sich die Veröffentlichung der Arbeit lohne, auch Jahrzehnte nach dem Tode des Verfassers. Denn in ihr komme der im Reichtum seines Denkens weithin unbekannte Goethe ausführlich selbst zu Wort.