Popławski Dariusz Livres

Dariusz Popławski, Joanna Starzyk-Sulejewska Outsiderzy integracji europejskiej. Szwajcaria i Norwegia a Unia Europejska Autorzy monografii podkreślili skomplikowany charakter aktualnych relacji obu państw z Unią, w ramach których pozycja outsidera wobec procesów integracji europejskiej staje się coraz bardziej uciążliwa. Norwegia coraz trudniej bowiem radzi sobie z tzw. half-in-option, mimo że jest członkiem EOG; z kolei Szwajcaria w ramach formuły integracji bez członkostwa napotyka na coraz większe bariery wraz z wyczerpywaniem się możliwości regulacji bilateralnych. Szczególnym wyzwaniem w tym kontekście stają się dodatkowo kwestie związane z unijną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa. prof. UW dr hab. Dariusz Milczarek Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego Monografia przedstawia zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne uwarunkowania o charakterze politycznym, ekonomicznym oraz społecznym kształtujące stosunek Szwajcarii oraz Norwegii do procesu integracji europejskiej rozwijanej przede wszystkim w ramach WE/UE. Autorzy odpowiadają w niej na pytanie, dlaczego te dwa małe, zamożne państwa o otwartych i rozwiniętych gospodarkach przejawiają wciąż niechętny stosunek do procesu integracji europejskiej dziejącego się w ramach Unii. prof. dr hab. Edward Haliżak Instytut Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego

Szwajcaria to wręcz symbol polityki neutralności, która stanowi środek zapewniania bezpieczeństwa jej obywatelom i utrzymania terytorialnej integralności. Polityka ta jednak ewoluuje i wiele stereotypowych poglądów na ten temat nie ma już żadnego uzasadnienia w rzeczywistości. Autor ukazał w szczegółach zmiany szwajcarskiej polityki bezpieczeństwa w kontekście przekształceń międzynarodowego otoczenia i niewątpliwie jest to główny walor tej książki.

Prezentowana monografia stanowi studium politologiczne poświecone ewolucji polityki bezpieczeństwa europejskich państw neutralnych i bezaliansowych. Analizie zostały poddane zarówno ogólne założenia tej polityki, jak i strategie obronne Austrii, Irlandii, Finlandii, Szwajcarii oraz Szwecji. Ukazano istotę przemian od neutralności do bezaliansowości/postneutralności. Dokonano również uogólnień odnoszących się do roli i znaczenia tej grupy państw w kontekście funkcjonowania wojskowego obszaru UE. Szczególny nacisk został położony na zbadanie metod dostosowywania się poszczególnych państw neutralnych i bezaliansowych do nieustannie ewoluujących założeń Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony UE (WPBiO). Praca wspiera się na założeniu, że neutralność/postneutralność nie może być traktowana jedynie jako opcja polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, ale winna być traktowana także jako element tożsamości narodowej, wyraz określonych wartości i związanych z tym ról międzynarodowych.